ناگهان قلب حرم وا شد و یک مرد جوان

مثل تیری که رها می‌شود از دست کمان

خسته از ماندن و آماده رفتن شده بود

بعد یک عمر رها از قفس تن شده بود

مست از کام پدر بود و لبش سوخته بود

مست می‌آمد و رخساره برافروخته بود

بخند تا که لبت لعل مستدام شود

جمال چهرۀ تو، چون مه تمام شود

صدای گریه‌ات انگار بانک تکبیر است

که نخل خم شدۀ عشق در قیام شود

نذر تو کردم دلم را، مولای من ! بار دیگر از کوچه باغ دل من، ای روح آیینه بگذر امروز، روز بهشت است، عطر تو می‌بارد از عرش از عطر ناب حضورت، شد آفرینش معطر  

وقتی که آمدی به جهان عشق پا گرفت

آزادگی و عزت و غیرت بها گرفت

روزی که شمس طلعت رویت طلوع کرد

نورش تمام ارض و سما را فرا گرفت

چه زود شستی از آن دست‌های زیبا دست کشید از سر دنیایت آرزوها دست

شب ولادت تو قلب مادرت لرزید و داد حال عجیبی برای بابا دست

هوای عشق به سر دارم و دلی شیدا

و چشم‌های پر از اشک شوق رو به خدا

هوای این دل مجنون چقدر طوفانی است

چقدر شور تلاطم گرفته چون دریا

از آسمان خدا بوی سیب می‌آید

که برده هوش تمام اهالی دنیا

سرود قمری عاشق نوید میلاد است 

 بشیر خوش خبر روز عید میلاد است

 نماز شکر اقاقی به سمت قبلۀ نور                                               

 وضو گرفتن مریم ز آب دجلۀ نور

السلام ای پناه مُلک و مکان

در ید قدرتت عنان جهان

رفته قنداقه‌ات به عرش خدا

تشنۀ پای بوسی‌ات همگان

در طوافت قیامتی شده است

می‌رسد هر فرشته با هیجان

تا سینه از محبت تو در تلاطم است این دام بی نیاز به صیاد و گندم است

قلبت تپید و قلب جهان نیز می‌تپید این شور عشق، تجربۀ بار پنجم است

چه خوب شد، الطاف بالا بیشتر شد

باران گرفت و خشکی لب‌هام تر شد

دیشب حسین، امشب ابوفاضل و فردا

چه خوب این شب‌ها دل ما در به در شد

روزی شعر من امشب دو برابر شده است چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است

چون که بانوی کلابیه پسر آورده چشم وا کن، پدر خاک قمر آورده

هر که از قافلۀ فطرسیان جا مانده نظرش خیره به گهواره سقا مانده

مستم از جام، مستم از باده

سر خوشی کار دست من داده

نام من عبد ، عبد ثارالله

کنیه‌ام عاشق جنون زاده