علم افراشته قلۀ دنیا عباس

قمرهاشمی عالم بالا عباس

اولین گل پسر ام‌بنین و حیدر

سومین شیر نر حضرت زهرا، عباس

وارث هیبت مولا، همۀ عشق حسین

دانش آموز حسن، حضرت سقا عباس

کار دارند عاشقان با شب

بهترین فرصت تمنا شب

مزد امشب نماز فردا شب

من مناجات مى‌کنم با شب

وقتی تو از سفر برسی عید می‌شود

دنیا دوباره صاحب خورشید می‌شود

چشمان روشنت که طلوعی دوباره کرد

دل‌ها پر از تجلّی توحید می‌شود

بیا مرهم شوی بال و پری را

نگاه نیمه جان و پرپری را

شده چشمان مقتل حلقۀ اشک

بیا و پس بگیر انگشتری را

باز از مَهد امامت خبری می‌آید

خبرِ تازه‌تر از تازه‌تری می‌آید

همه گویند به هم بخت جهان وا شده است

این خبر با سند معتبری می‌آید

خدا جلوه دارد به پیشانی تو

فدای مناجات پنهانی تو

شبِ روشنِ کوچه‌های مدینه است

پُر از ریسه‌های چراغانی تو

عطری از سمت خدا دل را بهاری می‌کند

چشمه‌های نور را در سینه جاری می‌کند

نور فوق کل نور چهرۀ خورشید و ماه

دارد امشب سینه را آیینه کاری می‌کند

هر شب یتیم توست دل جمکرانی‌ام  جانم به لب رسیده بیا یار جانی‌ام

 از بادها نشانی‌تان را گرفته‌ام  عمری است عاجزانه پی آن نشانی‌ام

تو مُهر یقین به روز تردید شدی

مضمون دعای سفرۀ عید شدی

هم منجی کوچه‌های تنهایی یاس

هم وارث هفتاد و دو خورشید شدی

ابر کرم که نم‌نم باران درست کرد

از این کویر خشک، گلستان درست کرد

دل را تجلّیات خداوندی سحر

خانه‌خراب زلف پریشان درست کرد

دوست دارم به توّلای تو بنویسم عشق

آه خورشید به پهنای تو بنویسم عشق

دستْ خطم به قشنگی خط و خالت نیست

تا به زیبایی لب‌های تو بنویسم عشق

دوست دارم که شبی روی فرج نامه‌تان

با همه مردم دنیای تو بنویسم عشق

فصل نوش شراب انگور است

سایۀ غم ز قلب‌ها دور است

کوری چشم دشمنان علی

بزم شادی شیعیان جور است