از هر کنار توسن بیداد تاختید
تا خاندان فاطمه، ویرانه ساختید
خواندید از حجاز مرا جانب عراق
و‌آن گاه پرده‌های مخالف نواختید
در کوفه، از وفا و محبّت، نشانه نیست
وز مهر و آشتی، سخنی در میانه نیست
کردار، جز نفاق و عمل، جز خلاف نه
گفتار، جز دروغ و سخن، جز فسانه نیست
ز قطره‌قطرۀ آبِ روان، به هر دریا
ز ذرّه‌ذرّه غبارِ دوان، به هر صحرا
سلام باد به خون حسین و یارانش!
مجاهدان و شهیدان روز عاشورا
چون روز حرب، مهر شد از مشرق، آشکار
گفتی که تیره گشت، چو شب، روزِ روزگار
سر زد چو بانگ کوس مخالف، بلند شد
از سینۀ سپهر، بسی ناله‌های زار
فردوس ِدل، همیشه اسیر خیال توست
حتّی نگاه آینه، محو جمال توست
تو ساقی کرامت و لطف و اجابتی
این آب نیست، زمزمه‌های زلال توست
گفت: ای دو نور دیده! خوشا روزگارتان!
بادا به کربلا، قدمی استوار‌تان!
بینید چون میان عدو، عمّ خویش را
یاری به او کنید که حق باد، یارتان!
گوهر یکتای عشق، درّ یتیم حسن
خلعت زیبای عشق، کرد به بر، چون کفن
غُرّۀ غَرّای او، بود چو یک پاره ماه
قامت رعنای او، شاخ گل نسترن
زینب گرفت دستِ دو فرزندِ نازنین
می‌سود روی خویش، به پای امام دین
گفت: ای فدای اکبر تو، جان صد چو آن!
گفت: ای فدای اصغر تو، جان صد چو این!
شد «مسلم بن عوسجه»، مردانه پیش صف
در راه شاه تشنه‌لبان، نقد جان به کف
مصحف برِ وصیّ نبی، خوانده بارها
صد ره به نهروان و به صفّین دریده صف
سلام ما به «زُهیر» و دلاوری‌هایش!
که بود شاهد عشق حسین و مولایش
هر آن چه خواست که سر پیچد از کمند حسین
نشد که داشت به دل، جذبۀ تولّایش
سلام باد به روح «بُریر»! اِبن خُضیر
که دوست‌دار «شَبَر» بود و جان‌نثار «شُبیر»
شجاع و زاهد و آزاده، «سیّد القُرّاء»
حیات او همه خیر و ممات او همه خیر
سلام ما به «سعید»! آن چو نام خود مسعود
که پیکِ نامۀ «مسلم» به نزد مولا بود
به شهرتِ حنفی بود و در شب عاشور
پی دفاع حریمِ ولایت، این بسرود:
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
