بیاور با خودت نور خدا را

تجلی‌های مصباح‌ الهدی را

به ‌پا کن کربلایی در دل ما

تو که تا شام بردی کربلا را

اگرچه شمع از آتش به روی سر دارد

منم همان که ز غم شعله بر جگر دارد

پس از تو نوبت سی سال گریۀ من بود

پس از تو در همه احوال گریۀ من بود

خدا کند ز لبت یک سلام هم باشد

و سایه‌ات به سرم مستدام هم باشد

بریز گیسوی خود را به شانه‌های نسیم

که خوشتر است که ماهم تمام هم باشد

به اشک‌های آن پدر که بی پسر شده بیا

به گریه‌‌های دختری که بی پدر شده بیا

به آن شهید پاره‌تن که بی‌کفن رها شده

به نـالـه‌های مادران خونجگـر شده بیا

عمه جان، پای من و حال شما دیدنی است

دل خون، پای برهنه، چه سفر کردنی است؟

عمه جان، موی من و روی شما سوخت، ببین

کعب نی پیرهنم را به تنم دوخت، ببین

با غصه‌های آل عبا گریه می‌کنی

در اوج روضه‌های عزا گریه می‌کنی

ما با گناه اشک تو را در می‌آوریم

از سوز بی وفایی ما گریه می‌کنی

ما آب از دو دیدۀ گریان گرفته‌ایم

از سفرۀ شماست اگر نان گرفته‌ایم

روزی ما به دست شما می‌خورد رقم

پس رزق را ز دست کریمان گرفته‌ایم

تشنه‌ترین ولیّ خداوند لایزال

از پیش چشم‌های پر از آب من مرو

ای نفس مطمئنّه که آرام می‌روی

بیچاره می‌شود دل بی تاب من مرو

دل من اگه نخونه، برا تو غزل ترونه

خودش اینو خوب میدونه، نباید دیگه بمونه

از خدا همیشه می‌خوام، که تو رو ازم نگیره

بکشه همیشه از دل، آتیش غمت زبونه

من از این وضع پریشان نگرانم به خدا

از فراوانی نسیان نگرانم به خدا

پر کشیدند سحر همسفرانم، حالا

مانده‌ام خسته، هراسان نگرانم به خدا

پیچیده باز هرقدم آهنگ اربعین

موکب به موکب است جهان رنگ اربعین

ویزا و کوله پشتی‌ام آماده کرده‌ام

بسکه شدم هوایی و دلتنگ اربعین

ای که در دست خودت رزق فراوان داری

تا قیامت به لبم نام حسین جان جاری

من به مهر و کرم و لطف تو ایمان دارم

اربعین داغ حرم بر دلمان نگذاری