اینجا قبور لاله‌های باغ دین است

اینجا به دل از غصه آه آتشین است

اینجا بقیع و بقعۀ او آفتاب است

این جا مزار حضرت امّ‌البنین است

شدی شهید که غربت عیار داشته باشد

مدینه بعد تو شب‌های تار داشته باشد

سه آیه‌ات حسن و زینب و حسین شد اما

نشد که آخر کوثر چهار داشته باشد

شب است و ماه و نخلستان و چاه و ناله‌ای محزون

سکوت و صبر و خاموشی، علی و یک دل پر خون

شب است و بانگ مرغ حق، به گوشش قصه می‌خواند

به یادش آمده یاسی که پرپر می‌شود در خون

منم شمعی که از جان دادن پروانه می‌لرزد

به روی گونه‌هایم اشک، دانه دانه می‌لرزد

از آن روزی که دشمن پشت پا بر هستی من زد

دل ویرانه‌ام از دیدن  بیگانه می‌لرزد

چرا از من حسن حرف  دلش را می‌کند پنهان

چه بغضی در گلو دارد که بی تابانه می‌لرزد

ابالفضلش چنان باشد که این زن اینچنین باشد

فقط عباس او کافی ست تا ام‌البنین باشد

همانطوری که تنها فاطمه گشته حسین‌آور

فقط این زن توانسته ابالفضل آفرین باشد

شب روزی که سر آمد شب و شب غالب بود

صبح میلاد تو در شعب‌ابی‌طالب بود

در دل خشک‌ترین خاک خدا دریا زاد

شادی شمس و قمر آینه‌شان زهرا زاد

خود تو دانی که ضمیر است "ک"‌ اعطیناک

با که در گفت و خطاب است خدای لولاک

باران گرفت و زمزم و کوثر به ما رسید

مستی رسید و باده و ساغر به ما رسید

روز الست که گِل عالم درست شد

خاک سرای آل پیمبر به ما رسید

صبح شور آفرین میلادت

لحظه‌ها چون فرشتگان شادند

چار تن بانوی بهشتی هم

گل فشاندند و دل ز کف دادند

چکیدۀ گل رخسار مصطفی زهراست

عصارۀ نفحات خوش خدا زهراست

سلالۀ خلف ختم مرسلین یعنی

خلاصۀ همه آیات انبیا زهراست

کسی که شیشۀ عطر گل محمدی است

که منتشر شده چون ذره در هوا زهراست

احمد به یمن تو شده پر افتخارتر

لحظه به لحظه، واله و چشم انتظارتر

مادر برای دیدن تو بی قرار بود

بابا برای دیدن تو بی قرارتر

گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت

آمد ندا حبیبه داور بخوانمت

دیدم رسول اُمّ أبیهات خوانده است

گفتم کم است دخت پیمبر بخوانمت

دیدم تویی هر آینه، آیینه علی

گفتم عجب به جاست که حیدر بخوانمت

قرّه العین مرتضی زهرا

بهجه القلب مصطفی زهرا

می‌شوم بنده زاد خانۀ او

می‌روم تا به عرش با زهرا