حضرت مسلم بن عقیل (ع)، پسر عمو و یار با وفای امام حسین (ع) بود که امام (ع) برای اطمینان از بیعت مردم کوفه، وی را برای تحقیق به این شهر فرستادند.

چه دلایلی باعث شد تا کوفیان، که در زمان امام علی (ع) یاور ایشان بودند در زمان امام حسین (ع) از یاری ایشان سرباز زنند؟

یاران روشنگر عاشورا، با استناد به آیات روشن و روایات محکم و متقن، می‌کوشیدند تا حجت را تمام کنند و اگر در کسی سوسوی امیدی هست، او را هدایت و ارشاد کنند. هرچند تعداد پیوستگان به سپاه امام، براثر این سخنان و روشنگری‌ها اندک است اما با توجه به فضا و موقعیت ویژه کربلا ،قابل تأمل، شگفت‌انگیز و ستودنی است.

منطق یاران امام حسین (ع)، صراحت و روشنی در نشان دادن نقطه‌های تاریک و سیاه و در مقابل آن، ترسیم زیبایی‌ها و فضیلت‌هاست.

و در آخر جایی بلندتر از دارالاماره شهر برای رساندن پیام مظلومیت مولای غریبش در شهر نبود...

حرکت حضرت مسلم (ع) و در شهر کوفه و چگونگی شهادت ایشان در میان متون تاریخی برزسی شده است. چگونگی شهادت دو فرزند حضرت مسلم (ع) در این مقاله بررسی شده است.

آخرین کلام را چنان رسا می‌گوید که زمین و زمان بشنوند...

این‌جا، بیعت که هیچ، دعوتشان را هم فراموش کرده‌اند ... 

خاندان باشرافت «بنی‌هاشم»، چهره‌های تابناک و شخصیت‌های ارزشمندی را به عنوان «الگو و اسوه» به جامعه بشری تقدیم کرده است. «مسلم بن عقیل»، یکی از این الگوهای حماسه، ایثار و دین‌داری است که در این شماره با جلوه‌هایی از عظمت روح، ادب و فداکاری او آشنا می‌شویم.

اینک من، پسر عمو و فرد مورد اطمینان از خاندانم، مسلم بن عقیل را نزد شما می‌فرستم. اگر برای من نوشت که فکر و نظر همه شما و اهل فضل‌‌ همان است که در نامه‌هایتان آمده، به خواست خدا به زودی نزد شما می‌آیم و چه سعادت و مرتبه بالایی دارد مسلم که امین خاندان اهل بیت (ع) قرار گرفته است.

مسلم، سپاه را آماده کرد؛ پرچم قبیله‌ کنده و ربیعه را به عمرو بن عزیز کندی سپرد. مسلم بن عوسجه اسدی پرچم‌دار قبیله‌ مذحج و اسد شد. پرچم قبایل تمیم  و همدان به دستان توانمند ابوثمامه‌ صائدی داده شد و آخرین پرچم، دستانی علم‌گیر و مردانه و نبردآزموده می‌طلبید و سرانجام «عباس بن جعده‌ی جدلی»، مرد پنجاه ساله‌ قبیله‌ جدیله، پرچم تیره‌ مدینه را به کف گرفت.