واقعه کربلا اصلی ترین عامل تحول تاریخ سیاسی اسلام است، بنابراین بررسی منابع موجود، اعم از منابع منتسب به اهل سنت، شیعه، نگاشته های تاریخی پراکنده و مقاتل در دسترس از اهمیت والایی برخوردار است. رابطه اجتناب ناپذیر بین مطالب مقاتل و پژوهش در زمینه تاریخ عاشورا نیازمند شناخت کلی و میزان اعتبار آنها است.

یکی از پرسش‌های مهمی که دربارۀ وقایع پس از شهادت امام حسین(ع) مطرح می‌شود، سرانجام رأس مطهر امام(ع) است. منابع تاریخی و روایی گزارش‌های متفاوتی از این مسئله ارائه و مکان‌های مختلفی را به عنوان مدفن رأس الحسین(ع) معرفی کرده‌اند. این اختلافات باعث می‌شود تا ترجیح یکی از این مکان‌ها دشوار گردد. این نوشتار می‌کوشد تا با مراجعه به این منابع به بررسی تاریخی محل دفن رأس مطهر امام حسین(ع) بپردازد.

این مقاله قسمتی از پرونده «پر تخریب ترین بنای ماندگار تاریخ» است.

در برخی کتب تاریخی آمده است که جنگ عاشورا به دلیل اختلاف برسر زنی شروع شده است و می‌گویند یزید به بانوى شوهرداری به نام ارینب علاقه‌مند شد و می‌خواست با او ازدواج کند. پدرش معاویه با حیله‌گری مقدماتى فراهم ساخت تا این زن را از شوهرش جدا کند حسین بن على (ع) از قضیه باخبر شد و در برابر این تصمیم زشت ایستاد و زن را به شوهرش بازگرداند. در صحت این نقل تاریخی اشکالات زیادی وجود دارد. در ضمن هیچ‌یک از منابع معتبر علت یا یکی از علت‌های نهضت کربلا، این جریان ذکر نشده است که یزید به جهت کینه‌ای که دراین‌باره از امام حسین داشت، با حضرت جنگ کرده باشد

در چنین روزی امام صادق (ع) به شهادت رسید. شهادت آن حضرت به سبب انگور زهر آلودى بود که منصور به آن حضرت خورانید. مدت امامت آن حضرت 34 سال و عمر شریفشان 65 سال بود.

فضیلت، آثار و برکاتى که در روایات براى تربت حسینى نقل شده، براى هیچ تربتى و قطعه‌اى از قطعات زمین نقل نشده است. خاک کربلا قطعه‌اى از بهشت است که خداوند قادر متعال به واسطه قدردانى از فداکاری آن امام در راه دین، در آن خاک، برکت و فضیلت و شفا قرار داد. 

رجعت یکی از اعتقادات مسلم شیعه است. طبق روایات معتبر شیعه، امام حسین (ع) نخستین کسی هستند که به همراه اصحاب خویش رجعت می‌کنند. ایشان مدت طولانی در زمین زندگی می‌کنند و از قاتلین خود، انتقام می‌گیرند.

قبر حقیقی سیدالشهدا (ع) در قلب‌هاست و بنای آن از دوران کودکی در سرزمین دل شیعیان و عاشقانش گذارده می‌شود؛ اما مرقد شریف آن حضرت همواره آثار و برکات متعددی داشته است. 

در منابع روایی تأکید فراوانی بر زیارت امامان معصوم (ع) به‌ویژه زیارت امام حسین (ع) شده است و افرادی که بدون عذر به زیارت نروند مورد نکوهش قرارگرفته‌اند.

در روایات ما، به زیارت امام حسین (ع) در تمام ایام سال توصیه شده است؛ اما در برخی روزها و لحظات، تاکید بیشتری شده و برای آن ثوابهایی ویژه‌ای نقل کرده‌اند.

برخی ذاکرین محترم به دلیل عدم مطالعه در ذکر مصیبت‌های خود مطالبی را بیان می‌کنند که متاسفانه از پشتوانه تاریخی درستی برخوردار نیستند.

در روز عاشورا امام حسین از حضرت زینب (س) پیراهنی کهنه خواست تا در صورت شهادت آن را غارت نکنند. برخی معتقدند حضرت زینب (س) پیراهن حضرت یوسف (ع) را در آن لحظه به امام تحویل دادند. در ادامه درباره اینکه این پیراهن همان پیراهن حضرت یوسف (ع) است یا نه بحث خواهیم کرد.