روز عرفه از روزهای بزرگ نزد خدا است که درهای مغفرت به روی مردم باز می‌شود. امام سجاد (ع) در این روز دعایی را به اصحاب خویش آموختند که در صحیفه سجادیه موجود است. در زیر متن و ترجمه آن را می توانید مطالعه کنید.

اصلا خوبی شما همین است، زندگی با یاد شما عادی نمی‌شود...

می خواهیم از یک ذی الحجه تا عصر عاشورای حسینی باهم قرار بگذاریم...
چهل روز زیارت عاشورا و سلام به ارباب
به همدیگر یادآوری می کنیم
به امید ظهور حضرت حجت

در داستان کربلا آمده است که امام حسین (ع) و اصحاب، بارها و بارها به سمت دشمن حمله کردند و آنقدر دشمنان را کشتند تا شهید شدند. آیا این قضیه امکان‌پذیر است؟ آیا با وجود کثرت دشمن و تشنگی فراوان، می‌توان این داستان را پذیرفت؟

امام علی ‌بن موسی‌الرضا (ع) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام است.

ایشان در سن 35 سالگی عهده‌دار مسئولیت امامت و رهبری شیعیان گردیدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی‌ها و رنج بسیاری را بر امام روا داشتنند و سرانجام مأمون عباسی ایشان را در سن 55 سالگی به شهادت رساند. در این نوشته به‌طور خلاصه، بعضی از ابعاد زندگانی آن حضرت را بررسی می‌نماییم.

حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در دوران امامت‌شان در باب اهمیت عزاداری برای سیدالشهدا (ع) سخنان بسیاری بیان کردند و خود اهتمام زیادی در برپایی مجالس عزا داشتند. این اقدامات در امتداد همان فرهنگ عزاداری‌ بود که از زمان امام سجاد (ع) آغاز شده و در زمان‌های دیگر استمرار یافته بود.

امام رضا درواقع با این شرط که در امور حکومتی دخالت نکند می‌خواست مخالفت خود را از این بیعت شوم علنی و آشکار سازد و ابطال حکومت بنی‌عباس را اعلان نماید و به همگان گوشزد کند که مقام خلافت از آن عباسیان نیست همان‌طور که از آن بنی‌امیه نبود و هر دو تنها غاصبان حقوق و ظالمان به پیامبر و اهل‌بیت مطهر ایشان‌اند.

در شام نیز آثار ناخشنودى پدیدار گشت تا آنجا که یزید از روى ناچارى به‌ظاهر خود را یکى از ناخشنودان از کشته شدن پسر دختر پیغمبر نشان داد و گناه را به گردن عبیدالله پسر زیاد افکند؛ اما واکنش حادثه در حجاز بیشتر از عراق بود. عبدالله پسر زبیر که از آغاز حکومت یزید خود را به مکه رسانیده بود و این شهر را پایگاه خویش ساخته بود.

پنجم ذی القعده، سالروز درگذشت سید بن طاووس است. او صاحب کتاب لهوف است که از معتبرترین مقاتل در زمینه شهادت امام حسین (ع) محسوب می‌شود. از او همچنین با عنوان پیشوای عارفان یاد می‌شود.

کوفیان پس از آن‌که به امام حسین (ع) نامه نوشتند و از ایشان خواستند که به کوفه بیاید و زمام امور را در دست گیرد، بیعت خود را شکستند و پس از بیعت با ابن زیاد، به مخالفت با امام حسین (ع) پرداختند و در نهایت باعث شهادت امام حسین (ع) شدند.