ورود امام حسین (ع) به کربلا در روز دوم محرم‌الحرام سال شصت و یکم هجرت بوده و چون به آن زمین رسید پرسید که این زمین چه نام دارد؟ عرض کردند کربلا می‌نامندش، چون حضرت نام کربلا شنید فرمودند:

اّلّلهُمَّ اِنّ اَعُوذُبِکَ مِنَ الْکَرْبِ وَالْبَلآءِ

امام حسین (ع) می‌خواستند یاران خود را از سپاه حر جدا کند، حر نیز مانع می‌شد و می‌خواست آنان را به سمت کوفه برگرداند، آنان هم امتناع می‌کردند.

از دور دست انوار قدسی کاروان، چشمان لبریز از اشتیاق مردمانی به وسعت تاریخ را به نوازش نشسته است.

صدای گام های ناقه ها، هیاهوی بی حاصل زمین را به سکوت دعوت می‌‌کند.

شاید که صدای «من الغریب الی الحبیبش» در لابه به لای نعره های خفته بی صفتان گم نشود.

دگر هرم گرمای بیابان، در آتشین نفس مولاییش ذوب شدن را حس می‌کند.