نه به اندازۀ علی‌اکبر
ولی آن قدرها جگر داریم
تو به روی خودت نیاوردی
ما که از قلب تو خبر داریم
برگرد سمت خیمه‌ها ... تنهای تنها
من بی‌تو خواهم مرد ای آقای تنها
آماده کردم هر چه باشد را برایت
آورده‌ام عون و محمد را برایت
نمی‌شناخت سر از پا برای دیدنشان
چه قدر ذکر و دعا خواند تا رسیدنشان
دو تا زره به تن کوچک دو آهو کرد
و چشم برد به دل بردن و چمیدنشان
خوب می‌دانند اینجا از کسی سر نیستند
چشم در راه محبت‌های مادر نیستند
سخت شرمنده است زینب از حسین خویش که
با علی‌ها هدیه‌های او برابر نیستند
زینب آورد امانتی‌ها را
سر به زیر و خجالتی‌ها را
سینه‌زن‌های اکبر و اصغر
اولین بچه هیئتی‌ها را
دوش گفتم با حریفی با خبر
کاندرین مطلب مرا شو؛ راهبر
دشمنی حر و بذل جان چه بود؟
اول آن کفر آخر این ایمان چه بود؟
ز آن نمی‌آرم برآوردن خروش
ترسم او را آن خروش آید به‌گوش
باورش آید که ما را تاب نیست
تاب کتان در بر مهتاب نیست
دوست دارم این دو گل را نذر چشمانت کنم
بیش از این چیزی ندارم تا که احسانت کنم
این دو گل که جای خود، من نیز قابل نیستم
خاک پایت گردم و جانم به قربانت کنم
چه پیش آمد که حُر زیر و زِبَر شد؟
چه پیش آمد که آن‌سان شعله‌ور شد؟
به روحش خرمنِ آزادگی داشت
برای سوختن آمادگی داشت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
