هر چه بالا ببرد هر چه سری را پسری

خم کند گاه به آنی کمری را پسری

دیده‌ای پشت در خانه به خود می‌بالی

روی تو باز کند چون که دری را پسری

خورشید شقیقه‌اش

خطبۀ شقیقه‌اش را

از نسل حیدری و دلاورتر از تو نیست

یعنی پس از علی، علی‌اکبرتر از تو نیست

منطق قبول داشت که با خُلق و خوی تو

شخصی میان خلق، پیمبرتر از تو نیست

ببین که دشمنت از هر نظر کم آورده

چطور ضربه زدی که سپر کم آورده؟

بلند بودی و با تیر بیشتر هر کس

هدف گرفته تو را بیشتر کم آورده

با عطر یاس‌های بهشتی معطری

آه ای علی چقدر شبیه پیمبری

بسیار خفته‌ای تو در آغوش گرم من

اما دریغ از تو و این خواب آخری

بازم اندر هر قدم، در ذکر شاه                                 

از تعلق گردی آید سد راه

پیش مطلب، سد بابی می‌شود                                      

چهر مقصد را، حجابی می‌شود

ناز پوشیده شدن می‌خواهی

کمی از چادر من می‌خواهی

این‌چنین که تو ز هم پاشیدی

قدر یک دشت، کفن می‌خواهی

دلتنگ روزهای مبادا نمی‌شوی

چشم انتظار دیدن فردا نمی‌شوی

هر زخم روی جسم تو یک بال گشته است

یعنی اسیر جذبۀ دنیا نمی‌شوی

ای تجلّی صفات همۀ برترها

چقدر سخت بود رفتن پیغمبرها

قد من خم شده تا خوش قد و بالا شده‌ای

چون که عشق پدران نیست کم از مادرها

قدری قدم بزن بر بابا، علی‌علی

میدان مرو به خاطر لیلا، علی‌علی

گر می‌روی برو، به سلامت، ولی چرا

آتش زنی به سینۀ زهرا؟ علی‌علی