از حسین است پایدار، نماز

 وز قیام وى استوار، نماز

نخل سرسبز نهضت او راست

 آب از خون و برگ و بار، نماز

شاه گفتا با «زهیر» و با «سعید»:

باید اکنون پیش رویم ایستید

تا صلات خوف بنْمایم ادا

هم شما را اجر باشد با خدا

آب فرات! موج مزن، پیش روی من

رفتیم و مانْد بر دل تو، آرزوی من

آب فرات! در شکن پیچ و تاب تو

افتاده عکسِ موجِ پریشانِ موی من

با زخم چه طعنه‌ها به شمشیر زدی

مردانه به قلب آن همه تیر زدی

بر هرچه که هست در نماز آخر

یک مرتبه هفتاد و دو تکبیر زدی

جان بر کف و سرفراز، می‌جنگد سرخ

وارسته و بی نیاز، می‌جنگد سرخ

این مـــــرد؛ به سمت قبلۀ عاشورا

بــــــا اسلحۀ نمــاز، می‌جنگد سرخ

اگر چه غربت از این آسمان نخواهد رفت

بدون اذن تو تیر از کمان نخواهد رفت

همین که ظهر شود، گوش‌ها به‌ سوی لبی

به‌جز ترانۀ پاک اذان نخواهد رفت

عَلَم‌های عزا برپاست در دل

فغان و اشک و واویلاست در دل

میان تیر و خون قامت به قامت

نماز ظهر عاشوراست در دل