من حسینی مذهبم ای یار من

یافته تعظیم از خلق حسن

علم تو باشد همه از قیل و قال

و آن من میراث من از جد من

هر دل که به ذوق سرمدی خواهد بود

در دایرهٔ محمدی خواهد بود

آن یار که مذهب حسینی دارد

او طالب سرّ احمدی خواهد بود

سپیده‌دم که ز تأثیر مهر نورانی

سپهر گشت چو گاو سپید پیشانی

قلوب تیره قبطیّ شام شد روشن

چو کرد خور، ید و بیضای چور عمرانی

فرار کرد شب از پیش روشنایی روز

چنان‌ که اهرمن از قاریان قرآنی

در پاى حسین هر که بگْذارد سر

 شاد است ز قبر چون که بردارد سر

یک بنده و چندین عظمت، غیر خدا

 از کار حسین در نمی‌آرد سر

سلام ما به شهیدى که عشق، زنده از اوست!

 کسى که خون خدایش دویده در رگ و پوست

سلام ذات خدا وآن چه آفریده خدا

 بر او که آبروى عالمى ز خون گلوست!

خیز و در بزم ما قدم بگذار

 از عدم، روى در قدم بگذار

در بر ما درآى و روى نیاز

 بر در سابق النّعم بگذار

آنسان که جز اله، خدایى نیافتم

 بهتر ز آستان تو جایى نیافتم

عمرى است در حریم تو هستم گدا و من

 شرمنده‌تر ز خویش گدایى نیافتم

شب شد و این چرخ نیلوفر تماشایى بُوَد

همچو میلیون‌ها شب دیگر تماشایى بُوَد

نوعروس آسمان در پرده‌هاى نقره فام

با هزاران چشمک اختر تماشایى بُوَد

بر سر کوى تو با راز و نیاز

 به نیاز آمده‌ام اى همه ناز!

بارها گفته و می‌گویم باز

 یا حسین بن على! ادرکنى

اى غریبى که تو را در دل عالم، وطن است!

 هر کجا انجمنى هست ز داغت سخن است

انبیا را ز لب خشک تو دل، آب شده است

 اولیا را سخن تشنگی‌ات بر دهن است