دریا بیا و موج بزن بر دل کویر

ما را ببر به خدمت آن زادۀ امیر

ما را ببر به علقمه آن قبله‌گاه آب

امشب جواز نوکریَم را از او بگیر

 ای عشق زلال، روح دریا عباس

 زیبایی محض، ای دلارا عباس

 الحق که به تو نام قمرمی آید!

 ای ماه‌ترین عموی دنیا عباس

خانۀ شیر خدا امشب پر از نور خداست

الـبشاره لیلۀ میلاد مصباح الهـداست

بر سر دوش نبی، شمس ولایت جلوه‌گر

پیش روی فاطمه، مرآتِ حسنِ ابتداست

السّلام ای فاطمه امّ البنین

السّلام ای بانوی دنیا و دین

السّلام ای همسر شیر خدا

مادر عبّاس، شمشیر خدا

بغض‌ها در چشم تو آیینه بندان می‌شود

اشک‌ها سر می‌رسد یکباره باران می‌شود

چار اسماعیل تو آمادۀ قربانی‌اند

آب بعد از آخرین قربانی عطشان می‌شود

مثل یعقوب نبی همواره با خود گفته‌ای

یوسفت می‌آید و مهمان کنعان می‌شود

ای در شب چشمان تو مهتاب گرفتار      

دریا شده بعد از تو به گرداب گرفتار

گیرایی می از نفس شعله‌ور توست         

در هرم لب توست می ناب گرفتار

کربلا لبریز عطر یاس شد

نوبت جانبازی عباس شد

بازوانش مرگ را بی‌تاب کرد

تیغ‌های تشنه را سیراب کرد

شه را غریب دید چو عبّاس،‌ با شتاب

آمد به استضائه چو مه پیش آفتاب

گشتند رو به رو چو علمدار و شاه، شد

از این قِرانِ مهر و مه، آشوب و انقلاب

مشک بر دوش به دریا آمد

همه گفتند که موسی آمد

نفس آخر ماهی‌ها بود

ناگهان بوی مسیحا آمد

افتاده دست راست خدایا ز پیکرم

بر دامن حسین رسان دست دیگرم

چون دست من لیاقت دامان او نداشت

انداختم به راه، که بردارد از کرم