بی‌ مهر فاطمه دل ما ارزشی نداشت

بی‌ اشک‌های او گل ما ارزشی نداشت

با گریه‌های اوست که ما گریه‌کن شدیم

ورنه حیات باطل ما ارزشی نداشت

آدم است او یا ملک؟ ماهیّتش معلوم نیست

گرچه مخلوق است، نوع خلقتش معلوم نیست

حضرت زهراست خود تفسیری از آیات قدر

آن شب قدری که حتی ساعتش معلوم نیست

کوهی شبیه عمۀ ما استوار نیست

مانند این عقیله کسی باوقار نیست

جدش نبی بود پدرش شاه اولی است

آیینه‌دار فاطمه بی اعتبار نیست

مثل هر شب نگاه مادر من، خیره بر چارچوب در شده است

آن قدر خیره مانده یک نقطه، که نگاهش دوباره تر شده است

مادرم از گلایه‌ها سیر است، مادرم نوجوان ولی پیر است

مادرم بستری، زمین‌گیر است، مادرم دست بر کمر شده است

در روز دهم چو شمع افروخته‌ای

در آتش بی‌کسی و غم سوخته‌ای

تا سر حد جان، حمایت از مولا را

از مادر خود فاطمه آموخته‌ای

ای روح زلال! نور کوثر داری

تو عطر گل یاس پیمبر داری

در حجب و حیا آینۀ فاطمه‌ای

در وقت خطابه شور حیدر داری

بر خاک کربلاست اگر پیکر حسین

امشب رسیده است به کوفه سرحسین

ای آسمان بنال که از ظلم کوفیان

خاکستر تنور شده بستر حسین

گردون بسوخت ز آتش غم، جان فاطمه                 

شرمی نکرد از دل سوزان فاطمه

از تندباد کینۀ مروانیان دریغ                               

پژمرده گشت نوگل بستان فاطمه

آنان‌ که برگزید ز عالم، خدایشان

دادند در خرابه‌ی ویرانه، جایشان

آن‌ها که بود درگهشان تکیه‌گاه خلق

خشت خرابه گشت، چرا متّکایشان؟

ای زینب دیگر! که جگرسوخته‌ای

چو لاله ز داغ، رخ برافروخته‌ای

تو درس صبوری و فداکاری را

پیداست که از فاطمه آموخته‌ای