زرد و کبود و سرخ شد امّا هنوز هم
دارد عزای دیدن بابا هنوز هم
تا تاول دوبارهای از راه می‌رسد
با گریه آه می‌کشد آن را هنوز هم
آهسته بغض می‌کند و خیس می‌شود ...
... زخم کبود گونه‌اش : « آیا هنوز هم
مهمان چوبدستی شهر جسارتی
من مانده‌ام به حسرت لب‌ها هنوز هم»
من دردهای روسری‌ام را نگفته‌ام
با چشم‌های غیرت سقّا هنوز هم
از صحبت کنیزی‌مان گریه می‌کنم
می‌لرزم از خجالتش امّا هنوز هم
مُحرم شدم، طواف کنم، بوسه‌ها زنم
آنجا که هست کعبۀ دنیا هنوز هم
***
دلتنگ بود و رفت و نگفتید خوب شد
گوش بدون زینت او یا هنوز هم ...
چشمی که رزق اشک جاری را ببیند
قطعاً بهشت رستگاری را ببیند
عمر شکوفه، از خودش تا میوۀ خوب
باید که باران بهاری را ببیند
زرد و کبود و سرخ شد اما هنوز هم
دارد عزای دیدن بابا هنوز هم
تا تاول دوبارهای از راه می‌رسد
با گریه آه می‌کشد آن را هنوز هم
رسید وقت رسیدن به ضربه‌های کسی
شکست حنجـره اما به زیر پای کسی
آهای خنجـر کهنه! نمی‌شود نبری؟
نمی‌شود که بمیرد کسی به جای کسی؟
تا سحر مانده تو خورشید درخشان شده‌ای؟
گل آغوش من سوخته دامان شده‌ای؟
مادرم تاب ندارم که ببینم خاری
رفته در پات و کمی غمزده از آن شده‌ای
زرد و کبود و سرخ شد امّا هنوز هم
دارد عزای دیدن بابا هنوز هم
تا تاول دوبارهای از راه می‌رسد
با گریه آه می‌کشد آن را هنوز هم
آهسته بغض می‌کند و خیس می‌شود ...
... زخم کبود گونه‌اش : « آیا هنوز هم
مهمان چوبدستی شهر جسارتی
من مانده‌ام به حسرت لب‌ها هنوز هم»
من دردهای روسری‌ام را نگفته‌ام
با چشم‌های غیرت سقّا هنوز هم
از صحبت کنیزی‌مان گریه می‌کنم
می‌لرزم از خجالتش امّا هنوز هم
مُحرم شدم، طواف کنم، بوسه‌ها زنم
آنجا که هست کعبۀ دنیا هنوز هم
***
دلتنگ بود و رفت و نگفتید خوب شد
گوش بدون زینت او یا هنوز هم ...
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
