ای ماه که بر خون خدا دل‌بندی!

در کرببلا تو عشق را پیوندی

امشب به رخت اگر که خندید حسین

فردا تو در آغوش پدر می‌خندی

زینب که به کار عاشقى غوغا کرد

 صد بار شهادت به رخش در وا کرد

دو دسته گل یاس که در دامان داشت

 تقدیم به باغبان عاشورا کرد

سلام باد به گلهاى سر بریده‌ی عشق!

 به هر شقایق در خاک و خون، تپیده‌ی عشق!

سلام بر شهدایى که تا دمد خورشید

 دمد ز سرخى خون‌هایشان سپیده‌ی عشق!

سلام باد به عمّار از بنى دالان!

 ابى سلامه، سلیل از قبایل همْدان

صحابه‌اى که ز درک حضور پیغمبر

 گرفت عزّت اسلام و شوکت ایمان

سلام بر حبشى از قبیله‌ی همْدان!

 که داشت خوى جوان‌مردى و دل مردان

یک از صحابى پیغمبر خدا جدّش

 یک از مفاخر اهل نَهَم به فضل و توان

سلام ما به دلیرى که مرد یک‌دله بود!

 چو شهد بود اگر چه به نام، حنظله بود

ز شیعیان ولایت که در تمامى عمر

 به گرد کعبه‌ی عشق و وفا به هروله بود

سلام ما به گلى دیگر از بهشت جهاد!

 ز دوده‌ی همْدان، زاده‌ی عُریب زیاد

به جلوه، پرتو زهد و عبادتش ز جبین

 نهاده دست الهى شجاعتش به نهاد

سلام ما به جبلّه! به ابن شیبانى!

 که داشت عزم خدایىّ و روح روحانى

محیط فکر وى از موجه‌ی شرف، موّاج

 محیط روى وى از شور عشق، توفانى

شُکوه عشق به هر جا که سایه افرازد

 به قدر سایه‌نشینان خویش می‌نازد

دلیل قافله‌ی عشق چیست؟ نام حسین

 به هر کجا که برافروخت، شورش اندازد

سلام ما به حبیب و مرام مطلوبش!

 که شد دوبار فدایىّ راه محبوبش

مبارزى که ز نامش عدو به وحشت بود

 فرشته‌اى که شده دیو نفس، مغلوبش

سلام ما به انس، ابن کاهل اسدى!

 که جز به راه نبىّ و ولى قدم نزدى

اگر چه پیر ولیکن دلش جوان از عشق

 که عشق تافت به جانش ز جلوهی صمدى

سلام باد بر آن رافع رفیع‌مقام!

 که گشت سرور عالم اگر چه بود غلام

پس از شهادت مولاى خویشتن مسلم

 دلاورانه به اذن امام کرد قیام