مانده یادت به یاد خاطرها

در دل خاطر مسافرها

ته این جاده گر به تو وصل است

خوش به حال تمام عابرها

زنده کن مرده را به یک جمله

تا که مستت شوند ساحرها

نوۀ  دختری و عشق پیمبر بودن

دختر دومی حضرت حیدر بودن

صدق الله العلی نام پدر بود و چنین

آیۀ چارمی سورۀ کوثر بودن

مور را رخصت تمجید سلیمان‌ها نیست

پیشگاه کرمت عرصۀ جولان‌ها نیست

از کرامات فراوان تو خوبان ماتند

این همه حسن در اندیشۀ انسان‌ها نیست

نگاه آسیه‌ها محو درقداست اوست

حیا، ادب شدۀ مکتب نجابت اوست

به شأن و رتبۀ او غبطه می‌خورد مریم

دلیل این سخنم جایگاه عصمت اوست

وزیده دوباره نسیم رجب

مرا خوانده حق در حریم رجب

دلم را هوایی خوبان نمود

خدای رئوف و رحیم رجب

خدایا کمک کن که با لطف تو

شوم بهره‌مند از نعیم رجب

عطر لبخند خدا پیچید در دنیای من

پنجمین خورشید تا گل کرد در شب‌های من

آیه‌ای نازل شد از سمت بلوغ آسمان

روشنی پاشید بر آیینۀ سیمای من

فصل وصل آمد، زمین پُر شد ز بوی ناب عشق

جلوه گر شد از مدینه، ماه من، مولای من

ای نامۀ سربه مهر مکتوم ای مادر صبر، ام کلثوم!

ای میوۀ بوستان احمد ای حاصل وصلت دو معصوم

به نام حضرت حق، السلام یا دریا!

بر آن سرم که بنوشم تو را، ولی، اما ...

چگونه از تو بنوشم، منی که مردابم؟

چگونه از تو بنوشم؟ مگر شما مولا ...

خدا همین که تو را آفرید تحسین کرد

برای شخص شخیصت بهشت تضمین کرد

خدا همین که تو را آفرید، ختم رسل

تمام عرش خدا را به شوق آذین کرد

ابالفضلش چنان باشد که این زن اینچنین باشد

فقط عباس او کافی ست تا ام‌البنین باشد

همانطوری که تنها فاطمه گشته حسین‌آور

فقط این زن توانسته ابالفضل آفرین باشد

مادرم در گوش من خوانده است:«یا ام البنین»

ذکر من تا روز محشر هست:«یا ام البنین»

هرکسی که توبه‌اش در محضر ربّ شد قبول

قبل از آن در زیر لب گفته است:«یا ام البنین»

شمیم عطر گل یاس در حرم پیچید

و قلب‌ها شده روشن در آستانۀ عید

پرنده‌ها همه از راه دور برگشتند

بهار با چمدانی پر از شکوفه رسید