شمیم عطر گل یاس در حرم پیچید
و قلب‌ها شده روشن در آستانۀ عید
پرنده‌ها همه از راه دور برگشتند
بهار با چمدانی پر از شکوفه رسید
درخت، پیرهنی از شکوفه پوشیده است
شکوفه‌های بنفش و شکوفه‌های سفید
هزار دشت بنفشه... هزار لالۀ سرخ
شکفته با نفس گرم دختر خورشید
بهار آمده با عطر پرچم عباس
پر از هوای شقایق شده است سال جدید
بهار با همه گل‌های تازه آمده است
به دست بوسی و دیدار مادران شهید
به احترام زنی که شکسته قامت او
شبیه کوه از اندوه چار سرو رشید
بهار، بوی گل سرخ با خود آورده است…
که یادمان نرود زنده است یاد شهید
نرمنرمک اسب و زین و یال و گیسویش کشید
خم شد و پا و دوال و چشم و ابرویش کشید
مرد نقّاش، اسب را برفیّ و صحرا را کبود
نخل را آشفتهگیسو، روی در رویش کشید
داد زد ها ... سر از این خاک کجا بردارد
کیست آیا قدمی سمت خدا بردارد؟
خیمه زد روی پدر، رو به جماعت پرسید
یک نفر نیست که بابای مرا بردارد؟
پرسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟
این سرزمین غمزده در چشمم آشناست
این خاک بوی تشنگی و گریه می دهد
گفتند:«غاضریه» و گفتند:«نینوا»ست
دستی کشید بر سر و بر یال ذوالجناح
آهسته زیر لب به خودش گفت: کربلاست
شمیم عطر گل یاس در حرم پیچید
و قلب‌ها شده روشن در آستانۀ عید
پرنده‌ها همه از راه دور برگشتند
بهار با چمدانی پر از شکوفه رسید
درخت، پیرهنی از شکوفه پوشیده است
شکوفه‌های بنفش و شکوفه‌های سفید
هزار دشت بنفشه... هزار لالۀ سرخ
شکفته با نفس گرم دختر خورشید
بهار آمده با عطر پرچم عباس
پر از هوای شقایق شده است سال جدید
بهار با همه گل‌های تازه آمده است
به دست بوسی و دیدار مادران شهید
به احترام زنی که شکسته قامت او
شبیه کوه از اندوه چار سرو رشید
بهار، بوی گل سرخ با خود آورده است…
که یادمان نرود زنده است یاد شهید
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
