نور مهر آن نگار ماه‌رو دارم هنوز

 سرفرازم چون به مهرش سر فرود آرم هنوز

رهنورد کوى عشقم، راه را گم کرده‌ام

 در پى گمگشته‌ی خود جست‌وجو دارم هنوز

اى مونس دل! بیا و جانم باش

 مانند گذشته هم‌زبانم باش

برخیز و بگیر دست خواهر را

 اى پیکر پاره پاره! جانم باش

اسلام ز سعى مسلمین ریشه گرفت

 وز خون حسین، نخل دین ریشه گرفت

نخلى که حسین، روز عاشورا کاشت

 از اشک عزاى اربعین ریشه گرفت

امشب دو چشم زینب اگر خواب می‌رود

با اشک چشم و خون جگر خواب می‌رود

امّا ز خاطرات جگرسوز کربلا

با اشک و آه و ناله مگر خواب می‌رود

ما جدا از تو چه دیدیم، خدا می‌داند

تا چه دیدیم و شنیدیم، خدا می‌داند

این سفر بود چهل روز ولی در این راه

این چهل روز چه دیدیم، خدا می‌داند

ای موی پُر ز خون و سیاه تو راز شب!

وی مقتدای من تو به راز و نیاز شب!

باور نداشتم من غمگین ز روزگار

کاندر کنار قبر تو خوانم نماز شب

اى کشته‌اى که قبله‌ی زنده‌دلان شدى!

 جاوید شد حق از تو و تو جاودان شدى

برگشته است از سفر آن کاروان عشق

 کاو را به سر، تو پیشرو کاروان شدى

امشب که رنگ از رخ مهتاب رفته است

 صبر و قرار از دل احباب رفته است

در کربلا ز آمدن کاروان شام

 شورى به پاست کز دل ما تاب رفته است

اى شُکوه اربعینت جاودانى، اى پدر!

 در برت باز آمدم با ناتوانى، اى پدر!

زائرى دیگر نمی‌آید چو ما در اربعین

 از سرشک‌افشانى و آتش به جانى، اى پدر!

ماه من! در دل شب‌ها که به زندانت کرد؟

 گل من! در طبق خار که پنهانت کرد؟

تو حسین منى و این همه پامال ستم

 جان من! بازى تقدیر چه با جانت کرد؟

بتاب اى ماه! تا اختر فشانى‌هاى من بینى

 برآى، اى لاله! تا آتش به جانى‌هاى من بینى

حسین من! رسیده کاروانت از سفر برخیز

 که احوال من و هم‌کاروانى‌هاى من بینى

اى کربلا! اى کعبه‌ی عشق و امیدم!

 بعد از جدایى‌ها به دیدارت رسیدم

اى کربلا! آغوش بگشا زینب آمد

 من زینبم کز رنج دورى‌ها خمیدم