همه جا از غبار آکنده است

همه جا بوى خاک پیچیده

همه جا از سکوت شد لبریز

دخترى روى خاک خوابیده

پایان قصه ختم می‌شد با عروسک

امروز عروسک، فردا، حالا عروسک

حالا که می‌‌خواهی بیایی کنج دامان

با خود بیاور پیش من صدها عروسک

روی پیکر سری داشتی، یادته؟

رگای حنجری داشتی، یادته؟

من یه روز بابایی داشتم، یادمه

تو یه روز دختری داشتی، یادته؟

بابامی و حرفی ز تو پنهان ندارم

خسته شدم دیگر پدرجان، جان ندارم

مثل تمام پیرزن‌های مدینه

من هم ببین بابا دگر دندان ندارم

السلام ‌ای حقیقه الزینب

السلام ‌ای حبیبه الزینب

ای حریم تو مهبط الانوار

وی وجود تو مخزن الاسرار

آتش کسی به بال کبوتر نمی‌زند

مردی تشر به کودک مضطر نمی‌زند

سیلی کسی به صورت دختر نمی‌زند

گم‌گشته را که خصم مکرر نمی‌زند

آرام جان خسته‌دلان، پیکرت کجاست؟

جانم به لب رسیده پدر جان، سرت کجاست؟

جسمت اسیر فتنۀ یغماگران شده

پیراهن امانتی مادرت کجاست؟

بابا بنگر روی به‌هم‌ریخته‌ام را

وا کن گره موی به‌هم‌ریخته‌ام را

دیگر رمقی نیست به رویت بگشایم

چشم تر کم‌سوی به‌هم‌ریخته‌ام را

پنهان به خاک کردم رازی به آب دیده

با کس نمی‌توان گفت سرّ دل رمیده

وقت سحر دعایم شد عاقبت اجابت

بر شام تار ما هم سر زد شبی سپیده

شد قامت پیغمبر از این اجر خمیده

بر صورت معصوم تو زد زجر، کشیده

بعد از تو به هرکس که ستم دید به ناحق

گفتیم خدا رحم کند، «زجر کشیده»

شعله‌های خیمه‌ها موی سرش را بگذریم

رد این زنجیرها بال و پرش را بگذریم

یک پدر با چشم‌هایی نیمه‌باز از روی نی

سیلی زجرآوری بر دخترش را بگذریم

ویران‌سرایم امشب، شد میهمان‌سرایم

اینجا که خیزران نیست، قرآن بخوان برایم

هر شب صدات کردم، امشب دعات کردم

یا در برم بمانی، یا همرهت بیایم