ای رسول خون اولاد رسول!
ای بتول پاک دامان بتول!
مام ایمان، خواهر «حقّ‌الیقین»
دخت زهرا، دخت قرآن، دخت دین
زینب! ای آیینه‌دار کربلا
ای رسول دشت سرخ نینوا
ای حسینِ دیگری اندر مصاف
ای زبانت، ذوالفقار بی‌غلاف
کیست زینب؟ محرم بزم حضور
روی او تفسیری از الله نور
چون به دنیا آمد آن فرخنده‌‌زن
شد به گیتی نور حق، پرتو‌فکن
ای دل زخمی! خدا داغت دهد
خوشۀ سرخی در این باغت دهد
بشْنو این نی‌ناله را از نیشتر
هر که زخمش بیش، دردش بیش‌تر
زینب! ای شیرازۀ امّ‌الکتاب
ای به کام تو، زبان بوتراب
ای بیانت، سر‌به‌سر توفان خشم
نوح می‌دوزد به توفان تو چشم
بانو! ای احیاگر نام حسین
نینوایی‌نایِ پیغام حسین
ثبت، نامِ لاله‌ها در باغ توست
سینۀ آلاله‌ها پُر‌داغ توست
زینب، آن سرو گلستان رسول
دختر خیر‌النّسا، زهرا، بتول
زینب، آن شیر‌ین‌کلام بوتراب
در بلاغت، معنی امّ‌الکتاب
مثنویّ من که رخشان‌کوکب است
از عنایت‌های خاص «زینب» است
زینب کبری، مِهین‌مشکات نور
عالمی روشن ز نورش هم‌چو طور
شد چو خورشید امامت در حجاب
سر برآوردند خفّاشان ز خواب
سوی خرگاه امامت تاختند
کافران، دیر از حرم نشناختند
عصر عاشورا که کم‌کم آفتاب
نور خود بگْرفت از روی تراب
تیرگی شد حکم‌فرما در فضا
چون لباس ماتم اهل عزا
شاه دین از تیغ کین چون شد شهید
قرص خور بگْرفت و خون ز انجم چکید
بانگ شیون از ملائک شد بلند
غلغله در عالم امکان فکند
شه ز شوق دوست در تاب و تب است
این که راهش را گرفته زینب است
در کف دخت امیر عالمین
بند اسب و رشتۀ قلب حسین
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
