زینب! ای آیینه‌دار کربلا

                        ای رسول دشت سرخ نینوا

ای حسینِ دیگری اندر مصاف

                        ای زبانت، ذوالفقار بی‌غلاف

ای علی، پنهان تو را در پشت کام

                        ای شجاعت در رکاب تو، غلام

در بلاغت، تو علیّ دیگری

                        آفتابا! کرده‌ای روشن‌گری

ای تو را توفان حق، پشت زبان

                        ای تو را پشت زبان، آتش‌فشان

تو سخن‌گوی خدای خطبه‌ای

                        در بلاغت نیز عالی‌‌رتبه‌ای

صیحه‌ای بود آسمانی، خطبه‌ات

                        کیست جز خون خدا هم‌رتبه‌ات؟

کوفه می‌لرزید، زیر پای تو

                        سرّ نی شد آشکار از نای تو

سرّ نی یعنی حسین‌ بن‌ علی

                        سرّ  نی، بالای نی شد منجلی

سرّ نی را بعد از این، از دل شنو

                        تا بگوید شرح آن را نوبه‌نو

سرّ نی یعنی شهید کربلا

                        بر فراز نی، سری از تن جدا

کنتُ کنزاً مخفیا یعنی حسین

                        اسم اعظم هکذا یعنی حسین

من حقیقت را سر نی دیده‌ام

از سر نی، سرّ نی بشْنیده‌ام