خزیده در ردای شب، تمامِ ناجوانمردی
و شمیشیری که قصدش فرق خورشید سحرگاه است.

شمشیر جور و جهل بر فرق تو زد و خاک بر سر ما شد!

بی تو جهان چه زشت است و طاقت فرسا،

پیشوای عدالت و رحمت! آخر این چه عداوتی است شکوه جبروتی ات را؟