ای دل بر غربت بیکرانه‌اش همراه با چشمان خونفشان فرزندش مهدی (عج) خون ببار که همین روزها وارث خانه به پاسداشت حُرمت حَرم، از خانه می‌رود و آسمان‌ها به عزا نشسته‌اند عظمت این اندوه را.

ذی الحجه که می‌آید دل‌ها پر می‌کشد برای حج، برای پارچه‌های سادهٔ سفید احرام.‌‌ همان پارچه‌های ساده‌ای که می‌شود نوعی لباس، تا همه یک شکل باشند و یک دست. شاید توهم بخواهی زیر لب زمزمه کنی که
 إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ
برای این که یادت بماند که ملاک برتری انسان‌ها نزد خدا چیست، برای این که یادت بماند که در همین برتری هم، خداست که می‌داند إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ...