چقدر اندوهت فراوان شده است که از خداوند مرگ خویش را می‌خواهی

ای امام غریب شیعیان

    در روز اول محرم هنگامی که شبیب نزد امام رضا (ع) می‌رسد ایشان از مصیبت بزرگ جدشان برای او می‌گوید

امام علی ‌بن موسی‌الرضا (ع) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا و هشتمین جانشین پیامبر مکرم اسلام است.

ایشان در سن 35 سالگی عهده‌دار مسئولیت امامت و رهبری شیعیان گردیدند و حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی‌ها و رنج بسیاری را بر امام روا داشتنند و سرانجام مأمون عباسی ایشان را در سن 55 سالگی به شهادت رساند. در این نوشته به‌طور خلاصه، بعضی از ابعاد زندگانی آن حضرت را بررسی می‌نماییم.

حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در دوران امامت‌شان در باب اهمیت عزاداری برای سیدالشهدا (ع) سخنان بسیاری بیان کردند و خود اهتمام زیادی در برپایی مجالس عزا داشتند. این اقدامات در امتداد همان فرهنگ عزاداری‌ بود که از زمان امام سجاد (ع) آغاز شده و در زمان‌های دیگر استمرار یافته بود.

امام رضا (ع) در دوران خود، با برپایی مجالس عزاداری و روضه خوانی در منزل خود، سعی در ترویج فرهنگ عزاداری و روضه خوانی برای امام حسین (ع) داشتند. ایشان با دعوت از دعبل به عنوان شاعر اهل بیت در یکی از مجالس خود، به تمجید ایشان پرداختند و از او خواستند روضه ای برای امام حسین (ع) بخوانند.

آرزوی قطعه‌ای از بهشت شدن را همیشه در دل داشت، در دل داشت و هیچ‌وقت به زبان نیاورد، دریغ که شنیده می‌شوند تمام ناگفته‌ها، اما ضامنی می‌خواست برای اثبات لیاقتش.

امام رضا درواقع با این شرط که در امور حکومتی دخالت نکند می‌خواست مخالفت خود را از این بیعت شوم علنی و آشکار سازد و ابطال حکومت بنی‌عباس را اعلان نماید و به همگان گوشزد کند که مقام خلافت از آن عباسیان نیست همان‌طور که از آن بنی‌امیه نبود و هر دو تنها غاصبان حقوق و ظالمان به پیامبر و اهل‌بیت مطهر ایشان‌اند.

امام صادق (ع) پیش از ولادت امام کاظم (ع) از ولادت دختر ایشان خبر داده بودند. حضرت معصومه (س) همان رسالتی را به عهده داشتند که حضرت زینب (س) بعد از کربلا و آن‌ همه غربت برعهده گرفتند.

نام وی عبدالله و فرزند هارون الرشید، پنجمین خلیفه عباسی است. ولادتش به سال 170 هجری یعنی در همان شبی که پدرش به خلافت رسید، رخ داد و درگذشتش به سال 218 هجری بود. مادرش کنیزی خراسانی است به نام «مراجل» که در روزهای پس از تولد مامون، از دنیا رفت. مامون را پدرش به جعفر بن یحیی برمکی سپرد تا در دامان خود او را بپروراند. فضل بن سهل مربی او بود که به ذوالریاستین شهرت داشت و بعد هم وزیر خود مامون گردید.

 شاید بهتر است به جای این همه اما و اگر،

 اول سطر بنویسم «علی» و بعد ادامه بدهم با نام پسرانت... حسن، حسین، سجاد ... تا مهدی.