در این مقاله با توجه به متون تاریخی معتبر، احتمالات ممکن را تبیین کرده و ضمن بیان نظر مدافعان این واقعه، دیدگاه خود را مبنی بر نبود دلیل کافی و قابل اعتماد بر مسئله اربعین سیدالشهدا (ع) تبیین خواهیم نمود. همچنین امکان رسیدن کاروان اسرا را نیز به کربلا در اربعین اول تقریباً ناممکن دانسته و در پایان، دلیل الحاق سر مطهر امام حسین (ع) را به جسم شریفش مورد خدشه قرار داده و وجود حدیث شریفی که زیارت اربعین را از علائم مؤمنان می‌شمارد، برای استحباب و فضیلت آن زیارت کافی دانسته‌ایم.

قسم به رزقی که حور و ملک از دستان تو می‌خورند. می‌گویم که با سایه‌ی تو، نور، یقین قلب من شد. از وجود تو عطر گل می‌رسید؛ غنچه عشقی که به رنگ ریحانه در سینه‌ات روییدن گرفته بود خوش قامت ترین سرو فضیلت شد؛ و تو کنار امامت ماندی، نه پیش رفتی و نه عقب ماندی و عقب راندی همه‌ی آنچه بوی دوگانگی با راه بهشت می‌داد

درباره اختلاف سنی امام حسن امام حسین گفته شده که بیش از شش ماه نبوده است آیا این ممکن است؟ گزارشات تاریخی و احادیث دراین موضوع چیست؟

در ادامه به این موضوع پرداخته شده است و احتمالا این موضوع با مدت زمان بارداری حضرت سید الشهدا که شش ماه بوده است اشتباه شده است.

در روایات ما به زیارت امام حسین (ع) بسیار اشاره شده است و تعبیرهای مختلف از فضیلت زیارت و آثار و برکات آن بیان شده است که همه یک مضمون کلی دارند که این زیارت بسیار مهم و ارزشمند است.

 از اصحاب‌ آن‌ حضرت‌ همه‌ را کشتند، تیری به‌ سوی طفل‌ صغیر آن‌ حضرت‌ آمد و او را بکشت‌. حضرت‌ او را به‌ خون‌هایش‌ آلوده‌ کرد، و با شمشیر حفره‌ای‌  کندند و او را در آن‌ مدفون‌ ساخت‌.

او امام است مهربان تر از پدر با این همه مصیبت که بر سر او آوردند باز با رجز های جنگش آنها را نصیحت می کند و به آنها یادآور می شود که کیست و پدر او کیست و آنها از چه کسانی دارند پیروی می کنند...

بارها و بارها از پیامبر (ص) شنیده بودند. نیک می‌دانستند چه می­‌کنند و چه بیراهه­‌ای را برگزیده‌اند. حسین بن علی بن ابیطالب (ع) را می­‌شناختند.
  «قال سید الکونین     حسین منی و انا من حسین»

کربلا، نامی است که از گذشته های دور به یادگار مانده. از آن زمان که حضرت ابراهیم (ع) در مسیر هجرتش از سرزمین «اُور» به مکّه، پس از عبور از کناره رود فرات به سرزمین پُر برکت کربلا رسید و در آنجا به عبادت خداوند پرداخت.
 

فداکارى بی‌مانند، استقامت، حق‌پرستی، توکل، قدرت اراده، چشم‌پوشی از مظاهر و جلوه‌های فریبنده دنیا و قطع علائق در واقعه جان‌سوز کربلا، به‌قدری از وجود حسین تجلى کرده و دل‌ها را مجذوب او نموده که به عظمت‌های دیگر آن حضرت کمتر توجه می‌شود. مثل‌ اینکه افکار جامعه و عقول بشر کسى را که در راه یارى حق، فداکارى و از خود گذشتگی نشان دهد، مالک تمام عظمت‌ها و فضایل می‌دانند و هرچه درجه فداکارى عالی‌تر و خالص‌تر باشد، عظمت شخصیت او در دل‌ها بیشتر می‌شود.

چه زیباست مادر پسرانی باشی که پدرشان امام علی (ع) باشد.

چه زیباست مادر پسرانی باشی که برادرشان امام مجتبی (ع) باشد.

چه زیباست مادر پسرانی باشی که خواهرشان زینب (س) باشد...

درشب آخر،حضرت زینب از سخنان برادرفهمید که فردا روزی است که حسینش را از دست می‌دهد؛ پس بی‌تاب گشته و نالان سوی حسین آمد....