آرزوی قطعه‌ای از بهشت شدن را همیشه در دل داشت، در دل داشت و هیچ‌وقت به زبان نیاورد، دریغ که شنیده می‌شوند تمام ناگفته‌ها، اما ضامنی می‌خواست برای اثبات لیاقتش.

دست من نیست؛

 هرمناسبتی با زیارت شما آغاز می‌شود: نیمه رجب، نیمه شعبان،شب قدر، شب عید فطر.

واقعا دست من نیست که  دلم،عید را بهانه کند وعیدی بخواهد... .

دوستانم آمده‌اند و من به تک تکشان سفارش کرده‌ام که سلام شکسته‌ام را به تو برسانند و هق‌هق گریه‏‌هایم را. ما از راه جامانده‌ایم نه از تو.

کاروان بازگشته است؛ با تمام دردها و داغ ها.

کاروانى که اشک‌هایش عطش على اصغر علیه السلام را تازه میکند؛ کاروانى که خیمه‌هاى سوخته­‌اش را به بادها سپرد تا شعله بیدارى همیشگى جهان باشد.

گویی چشمانم سرخی خویش را از غروبی که مقدم شد بر این شب‌ها، وام گرفته است و هر چه بر دیدگانم، ملتمسم که برای اندکی آرام گیرد گویی گوشی از برای خواهشم ندارند. هر چه از ساعات اولیه شب می­‌گذرد صدایی برایم انعکاس شدیدتری پیدا می­‌کند. صدایی که تازگیش برایم آشنا است...

امروز ذهنم سراغ دست‌هایت را گرفت. دیگر شعرهایم کفاف تو را نمی‌دهند. پیش خاکستری‌هایم رو می‌زنم شاید بتوانم درباره تو چیزی بنویسم.

سراغی به غارهای تنهایی‌ام می‌زنم، از طناب غم‌هایم بالا می‌روم و ناله‌های آب را گوش می‌کنم، ناله‌هایی که آهنگ پشیمانی را می‌خوانند که چرا در لبان تو و حسین (ع) جا نگرفتند.