دشمن، دور تا دور او حلقه زده بود. خودش را از روی زمین کَند. دستانش، چند قدم آن طرف‌تر در نگاه آب، بال بال می‌زدند.

به سختی نگاهی به خیمه‌ها انداخت، رویش را برگرداند. نیم نگاهی هم به فرات کرد: «اگر به سمت خیمه‌ها بروم، آب ندارم. اگر به سمت فرات، دست...»

در تمام مدتی که مرا به دندان گرفته بود بغض توی گلویم گیر کرده بود. عمود که بر فرق سرش خورد بغضم ترکید و اشک‌هایم ریخت روی زمین. مرد متحیر و مأیوس باقی ماند.

حضرت عباس آخرین یار امام حسین (ع) بودند. امام از ایشان خواست که برای حرم و بچه‌های کوجک آب تهیه کند...

اساسا در تاریخ نهضت هاى الهى هیچ نهضتى بدون یاران وفادار و فداکار جان نگرفته است, انبیا و پیام آوران حق با این که موید از ناحیه خداوند بودند, اما روى یاران مومن حساب مى کردند.

یکی از ارکان نهضت امام حسین (ع) نیز متشکل از یاران وفادار بوده است .

به راستی که یاران حضرت روشن ضمیرانى بودند که معناى زندگى را عمیقا درک کردند و یافتند که زندگى یعنى در رکاب سالار شهیدان جنگیدن و در خون خویش غوطه خوردن:

اى خوشا با فرق خونین در لقاى یار رفتن
سر جدا پیکر جدا در محفل دلدار رفتن

برای علمدار حسین امان‌نامه می‌آورید

برای عباس که تمام اهل حرم در پناه او در امانند

حضرت عباس بن علی (ع) از آغاز قیام امام حسین (ع) همراه و همدل ایشان و هنگام نبرد کربلا، پرچم‌دار سپاه او بود.

مسئله نمایش چهره بزرگان دین ازجمله حضرت عباس (ع) یکی از مباحثی بود که به رستاخیز ایراد گرفتند.

حضرت ابالفضل العباس (ع)، برادر باوفای امام حسین (ع) بود که تا لحظه آخر برای برادرش جانفشانی کرد.

درباره حضرت عباس و خصوصیات اخلاقی ایشان در منابع تاریخ چیز های کمی رسیده است و اطلاعات زیادی در دسترس نداریم. روایاتی در فضیلت ایشان از ائمه اطهار (ع) رسیده که کمی از جنبه های شخصیتی ایشان را برای ما روشن می کند که به آن‌ها اشاره می نماییم.

هر یک از اعضا نسبت به ما حقی دارند و ما هم حقی!

چشم، حقش دیدن خوبی‌ها و ثواب کردن و صواب دیدن است.

با دست هم باید به خوبی‌ها دست داد، کمک به دیگران و سد راه بدی‌ها شدن!

با توجه به این‌که حضرت عباس (ع) در مدت عمر شریفشان همواره سیدالشهدا (ع) را با کلمات «مولای» و «سیدی» خطاب می‌کردند (البته به‌جز لحظات آخر عمر شریفشان) آیا مناسب است نام گرامی حضرت امام حسین (ع) به‌صورت ممتد و پشت سرهم (آن‌گونه که امروزه در مجالس مذهبی مرسوم است) برده شود؟ آیا این به‌دوراز ادب نیست؟