از زمانى که قیام امام حسین (ع) با آن شرایط و ویژگى‌هاى خاص اتفاق افتاده است، سؤال‌هایى در میان نخبگان و اندیشمندان و حتى مردم عادى مطرح بوده است که انگیزه اصلى امام (ع) از اقدام به چنین کارى چه بوده است؟ آیا دعوت کوفیان فلسفه قیام آن حضرت بوده، یا قیام امام (ع) علت دعوت کوفیان؟ و البته بیشمار پرسش هایی از این دست که باید با استناد به منابع گوناگون تاریخی و اندیشه ای پاسخی اغناکننده به آنها داده شود.

در موضوع قیام حسینی غالب اهل سنت جزء موافقان و تأیید کنندگان قیام حسینی هستند.این نگرش و دیدگاه در آثار و تألیفات مصلحان و متفکران و نواندیشان اثرگذار اهل سنت چون: سید قطب، ابوالحسن ندوی،‌ محمد غزالی و مودودی و نویسندگانی چون طه حسین، ‌عبدالله علایلی،‌ محمود العقاد و جز این‌ها به روشنی و برجستگی هر چه تمام‌تر دیده می‌شود.

در قرن ‌اخیر، خصوصا پس ‌از پیدایش ‌احزاب‌ و نهضت‌های ‌سنی‌ مذهب، امام حسین (ع) ‌برای ‌نوگرایان‌‌ و پیروان ‌احزاب‌ چپ، اهمیت زیادی یافته ‌است. آنان، عاشورا و شهادت امام (ع) را یک حادثه کوچک و بی‌هدف که بدون دخالت حاکم اموی اتفاق افتاده باشد، نمی‌دانند، بلکه‌ آن را برخورد روشنی بین دو دیدگاه و ایدئولوژی‌ نسبت‌ به‌ سرنوشت ‌طبقات ‌محروم‌ و ستمدیده جامعه می‌دانند.

در موضوع قیام حسینی غالب اهل سنت جزء موافقان و تأیید کنندگان قیام حسینی هستند و بر این باورند که قیام امام حسین (ع) و خاندان و یارانش بر حق و صحیح بوده است. از بین قدمای این گروه می‌توان به ابن‌عماد، تفتازانی، ابن‌جوزی و در سده اخیر به نواندیشان اهل سنت اشاره کرد. 

در موضوع قیام حسینی غالب اهل سنت جزء موافقان و تأییدکنندگان قیام حسینی هستند و بر این باورند که قیام امام حسین (ع) و خاندان و یارانش بر حق و صحیح بوده است. از بین قدمای این گروه می‌توان به ابن‌عماد، تفتازانی، ابن‌جوزی و در سده اخیر به نواندیشان اهل سنت اشاره کرد. البته می‌توان عده‌ای دیگر را که راه میانه در پیش گرفته‌اند، تحت عنوان میانه‌روها یا موافقان محتاط دانست که ضمن بر حق دانستن امام حسین (ع) و قیامش، مقصر بودن یزید و نکوهش او را نمی‌پذیرند. هر دو گروه برای نظرگاه خود دلایلی دارند که در این مجال به بررسی و تحلیل نظر گروه اول که نظر اکثر اهل سنت است، پرداخته می‌شود.