شرح مفصل جزئیات رویدادهای مرتبط با قیام امام حسین (ع) و ابعاد مختلف آن از ویژگی‌های تاریخ‌نگاری ابومخنف است.  در مقاله حاضر، با تکیه بر رویکرد نظریه تحلیل گفتمان لاکلا و موفه، نحوه بازتاب کوشش‌های گفتمان حاکم برای هژمون ماندن، در گزارش ابومخنف از واقعه کربلا مورد توجه قرار گرفته‌است. براساس بررسی انجام شده، استفاده گفتمان حاکم از برجسته‌سازی و حاشیه‌رانی، چه در بُعد نرم‌افزاری (نامه‌ها و سخنرانی‌ها) و چه در بُعد سخت‌افزاری (تهدید، ایجاد خفقان و استفاده از نیروی نظامی تا حذف فیزیکی مخالفان با استفاده از مداخلات هژمونیک)، در متن تولیدی ابومخنف بازنمایی شده‌است.

تکیه ابومخنف در نگارش کتاب مقتل الحسین بر جزئیات و محاورات و نیز نزدیکی دوره حیات او به واقعه کربلا، مجموعه‌ای نادر از عملکرد امام (ع) در مراحل مختلف شکلگیری واقعه کربلا را در اختیارمان قرار داده است. منظور نظر تحقیق حاضر قرار گرفته است. نتیجه این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی، حاکی از آن است که آگاهی دادن به مخاطبان شاخصه اصلی مکتب امام حسین (ع) در مسیر حرکت ایشان بوده است. ایشان این مهم را با محوریت دو موضوع به انجام رسانیده‌اند: بیان ویژگی‌های رهبر مسلمانان و عدم مشروعیت حکومت وقت.

ابومخنف لوط‌ بن یحیی، یکی از برجسته‌ترین اخباریان (مورخان) قرن اول هجری و محدثان احادیث تاریخی است. در این مقاله تلاش می‌شود علاوه بر معرفی شخصیت ابومخنف از جنبه‌های مختلف، این اثر تاریخی بسیار مهم در ابعاد متفاوت آن که نقش بسیار مهمی در بیان یکی از غمناک‌ترین حوادث تاریخی صدر اسلام دارد بررسی شود تا اعتبار ابومخنف و نیز ارزش علمی اثر او یعنی «مقتل‌الحسین (ع)» هرچه بیشتر نمایان شود.

قدیمی‌ترین منبع تاریخی که به گزارش وقایع عاشورا پرداخته، مقتل الحسین ابومخنف لوط‌بن‌یحیی متوفای 157 هجری قمری است که مورخان قرون بعدی وامدار وی هستند.

شاید این سوال در ذهن همه ما باشد واقعه عاشورا چگونه به دست ما رسیده است؟ چه کسانی واقعه‌ای که در بیابانی دورافتاده اتفاق افتاده است را نقل کردند؟ با جستجو در کتاب های تاریخی می توان فهمید چه کسانی اتفاقاتی که در صحرای کربلا رخ داده است را نقل کرده‌اند در ادامه به معرفی این راویان که خود هم در واقعه حضور داشتند می پردازیم.