آن شب عاشورا حسین (ع)، یاران را جمع کرد و گفت: عهدی میان من و شما نیست. آنان به دنبال من‌اند و کاری به شما ندارند. این هم تاریکی شب، هرکدام سر خویش گیرید و به دیار خود بروید...
حسین (ع)، مردم را ابزار رسیدن به اهدافش نکرد. اهدافی که مقدس بودند. گر چه حقایق را گفت، ولی انتخاب را به عهده خودشان گذاشت. آنان که پای آمدن با حسین (ع) نداشتند، باید جوابگوی خدای خودشان باشند.

در شب عاشورا، امام حسین (ع) رو به اصحاب کردند و به ایشان فرمودند که بیعت خود را از شما برداشتم، هرکس که می‌خواهد برود؛ سپس رو به یاران خاص خود ازجمله حضرت عباس (ع) نیز کرده و فرموده است شما هم اگر می‌خواهید بروید.

در ادامه به بررسی صحت این گزارش تاریخی می پردازیم.

در این شب امام حسین خواهر را از شهادت خویش آگاه کرد و ایشان را نسبت به صبر بر این مصیبت سفارش می‌کند

بار دیگر عاشورایی از راه رسید و در فضای شهر ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام حسین(ع) پیچیده است و مردم خداجوی و عزادار حسینی با حضور در تکایا و هیئات در سراسر کشور در سوگ این مصیبت عظمی بر سر و سینه می‌زنند و به یاد شب عاشورای سال 61 هجری در احیاء این شب و مناجات با خداوند و تدبر در قرآن کریم می‌کوشند.

 در میان خیمه نشسته بودم و در دریای غم فرورفته بودم که ناگاه از پشت خیمه صدای گریه و ناله به گوشم رسید، گریه خود را فروبردم که اهل حرم مطلع نشوند و با خاطر افسرده از خیمه بیرون آمدم، دلم گواهی خیر نمی‌داد، دنبال آن ناله رفتم و از اضطراب پای به دامنم می‌پیچید

این روزها آخرین گروه زائران خانه خدا به وطن بازگشتند. قبول باشد سعی و حج و قربانیتان. در امنیت کامل به خانه برگشتید. یک حاجی اما باقی مانده است و دارد قربانی هایش را به منا می برد. هنوز اما در طواف اویند پروانه های حرم، عجیب است کمی نه که بسیاری از اعمال در این حج به طرز شگفتی تغییر کرده است...

بهشت در خیمه‌ای کوچک به دست سید الشهدا (ع) برای برترین‌های شهدا نمایان شده بود. همه مبهوت جایگاه‎‌های خویش در فردوس اعلی؛ اما ... اما کسی به تمام باغ‌ها و کاخ‌ها بی اعتنا بود و تنها به برادرش (ع) خیره شده بود.