عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب از شخصیت‌های مشهور تاریخ اسلام و از اصحاب نزدیک امامان نخستین شیعه است. او رسول خدا (ع) را درک کرده و از آن حضرت نیز روایاتی نقل نموده است. عبدالله نزد مورخان شیعه و سنی از جایگاه والایی برخوردار است و از او با احترام یاد کرده‌اند. روایات فراوانی از او نقل شده است. با اینکه او از اصحاب خاص و نزدیک امام حسین (ع) و از چهره‌های برجسته هاشمی بود، ولی در قیام کربلا حضور نداشت. درباره علت حضور نداشتن او در قیام کربلا دیدگاه‌های گوناگونی وجود دارد که در نوشته حاضر، بررسی می‌شود.

عبدالله بن جعفر همسر حضرت زینب (س) به عنوان یکی از بزرگان بنی‌هاشم سال‌ها در خدمت امیرالمومنین بود و در مواقع مختلف  ایشان را یاری می‌کرد. عبدالله بنا به وظیفه‌ای که احساس می‌کرد، همراه دیگر یاران رسول خدا (ص) به حمایت و پشتیبانی از امیرمؤمنان علی (ع) در مواقع مختلف پرداخت. این اعتقاد و باور عبد الله درباره امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نیز ادامه یافت و او تا حدّ توان به این دو بزرگوار خدمت کرد. حال  سوال این است که ،شخصیتی با این سابقه و اعتقاد؛ چرا در کربلا که می توان آن را مسئله بزرگ مسلمانان آن زمان و حتی آیندگان دانست، حضور نیافت؟!

  چند نفر از بزرگان و نزدیکان اهل‌البیت به همراه امام حسین (ع) به سمت کوفه نیامدند  و در مدینه و مکه ماندند یکی از این افراد عبدالله بن جعفر همسر حضرت زینب (س) است که در زیر به علل عدم حضور ایشان می‌پردازیم.