حضرت رقیه (س) یکی از جلوه‌های احساسی و عاطفی قیام امام حسین (ع) است. از سده‌های اولیه تا پایان قرن هفتم، علما و بزرگان در آثار خود از حضرت رقیه (س) و سرگذشت او یاد کرده‌اند. هدف این تحقیق، بازخوانی آثار دانشمندان تا پایان قرن هفتم برای یافتن مؤیدها و مستندات تاریخی برای تقویت فرضیه وجود حضرت رقیه (س) در روز عاشورا و شهادت او در شهر شام است. 

در میان نظریه‌های مربوط به هدف امام حسین (ع) از حرکت عظیم خود، نظریه سید بن طاووس در کتاب لهوف، شهرت زیادی یافته و امروزه گروه زیادی از اهل علم و عموم مردم بر این باورند که آن حضرت، به منظور شهادت و با هدف ریختن خونش در راه خدا و برای احیای اسلام، به سوی کربلا رفت. در این مقاله به بررسی دلایل و مستنداتی می پردازیم که در کتاب اللهوف ابن طاووس به عنوان یکی از پیشتازان این نظریه وجود دارد. برخی از این مستندات قابل توجه و برخی از نظر علمی قابل تأمل است.

از جمله مشهور ترین و معروف ترین مقاتلی که درباره امام حسین (ع) نوشته شده، «لهوف» است. سید بن طاووس (ره) این مقتل را بصورت خلاصه نوشته شده است که مورد استفاده زائران امام حسین (ع) باشد.

پنجم ذی القعده، سالروز درگذشت سید بن طاووس است. او صاحب کتاب لهوف است که از معتبرترین مقاتل در زمینه شهادت امام حسین (ع) محسوب می‌شود. از او همچنین با عنوان پیشوای عارفان یاد می‌شود.

ماه رجب شرافت زیادی دارد و در فضیلت آن روایات بسیاری وارد شده است. کسى که یک روز از این ماه را روزه بگیرد، موجب خشنودى خدای بزرگ می‌گردد و غضب الهى از او دور می‌گردد و درى از درهاى جهنم بر روى او بسته می شود. از جمله اعمال با فضیلت این ماه زیارت مخصوص امام حسین (ع) در اولین روز آن است.

بعد از واقعهٔ عاشورا عمر سعد لعنت الله علیه اهل حرم امام حسین (ع)  وبازماندگان از آن واقعه را برای تسلیم کردن به عبید الله بن زیاد لعنت الله علیه به شهر کوفه آورد اما چگونه آن ملعون اسرایی را که عزیزان پیامبر بودند بدان شهر شوم آورد.....