در چنین روزی مروان بن حکم در سن 81 سالگى در دمشق به درکات جحیم شتافت. مروان در عداوت با خدا و پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) خصوصاً امیرالمؤمنین (ع) از زمان عثمان تا آخر ایام خود بسیار کوشید. همسر یزید زهرى در غذاى او ریخت که لال شد و آخر الآمر متکا بر دهان او گذاشت و با کنیزان روى او نشستند تا اینکه در اول ماه رمضان به درک واصل شد.

بعد از به درک رفتن یزید ملعون فرزندِ جوانش که مردی صالح و شایسته بود به‌اجبار خلیفه شد؛ اما او که به ظلم‌های پدر و اجداد خود مطلع بود از اعمال آن‌ها اظهار تنفر کرد و خود را از خلافت خلع نمود. او بعد از این ماجرا خانه‌نشین شد و بعد از 25 یا 40 روز فوت کرد.

اول رمضان سالروز مرگ مروان بن حکم است. او فرزند حکم بن ابی العاص از تیره بنی امیه است. رسول خدا پدر وی را ملعون خطاب و از مدینه تبعید کردند. همچنین پیش بینی کردند که فرزندان حکم، مانند میمون از منبر رسول خدا بالا می روند.

زمانیکه مروان از طرف یزید پیش امام حسین (ع) آمد، خود را خیرخواه امام معرفی کرد و از امام خواست با یزید بیعت کنند. ولی امام حسین (ع) فرمودند فاتحه آن اسلامی که امت گرفتار زمام‌دارى مثل یزید شود را باید خواند.