روزه روز عاشورا همواره در میان عالمان اهل سنت و عالمان اهل شیعه معرکه آرا بوده است. سبب این اختلاف، وجود دو دسته روایات موجود در کتب روایی شیعه درباره آن است و نوشتار موجود در تلاش برای بررسی سندی در محتوای احادیث، به روش توصیفی تحلیلی ـ انتقادی به منظور آشنایی با این دو دسته روایات است.

یافته‌های پژوهش حاضر این است که روزه عاشورا قبل از تشریع روزه ماه رمضان بوده و پس از آن رها شده است و البته آنچه که از مجموع روایات استنتاج می‌شود اینکه مجوز صوم در این روز، قوی‌تر بیان شده است.

برای زیارت هیچ امامی، به‌اندازه زیارت حسین بن علی (ع)در (کربلا) تأکید نشده است.
حتی برای زیارت رسول خدا (ص) هم آن‌همه سفارش و دستور نیست.

گاهی در روایات، زیارت (کربلا)، از زیارت (کعبه) هم برتر و بالاتر به‌حساب آمده است و برای زیارت سیدالشهدا (ع) پاداشی برابر ده‌ها و صدها حج و عمره بیان‌شده است، باید راز قضیه را فهمید.