با توجه به اینکه نام رقیه در منابع تاریخی بسیار به ندرت ذکر شده، به نظر می‌رسد نام اصلی حضرت، فاطمه بوده باشد؛ زیرا امام حسین (ع) به دلیل علاقه بسیار زیادی که به پدر و مادر خویش داشتند، همه فرزندان پسر خود را علی (علی‌اکبر، علی اوسط، علی‌اصغر) و همه دختران خود را فاطمه نامیدند.

  در مورد نقل‌های تاریخی جزئی مانند تعداد فرزندان یک شخص ممکن است اختلاف‌ نظرهایی وجود داشته باشد و نباید به دنبال پاسخ صد در صد کامل و قطعی بود.

در شام نوری می‌درخشد!

پروانه‌ کوچکی هم در خرابه‌های شام دلتنگِ نور می‌شود! 

در واقعه‌ی پر از ایثار و استقامت عاشورا، همیشه نام مردان دلاور عاشورایی بر زبان‌ها بوده. در حالی که از شیر زنان عرصه‌ی عشق و شهادت کمتر نامی برده شده است در بخش پیشین تعدادی از زنان عاشورایی را نام بردیم و در ادامه زنان عاشورایی و کسانی که در کربلا بودند و معرفی می نماییم

مدینه غرق شعف است. خاک این سرزمین در خود نمی‌گنجد و تاب زمینی بودن ندارد. آسمان غرق نور، ملایک سراسر سرور...

سوم شعبان سال چهارم هجری، دردانه پیامبر (ص)، عزیز حیدر (ع) و البته مظلوم زهرا (س) چشم به جهان گشود. 

مادر! حسین کوچکت چگونه غیبتت را تحمل کند درحالی که از ظهورت بهره‌ها جسته و سیراب نگشته.

مادر اولین ابرهای تیره فتنه، زمانی آشکار شد که پیامبر (ص) در بستر ارتحال افتادند.

 کوچه‌های‌ مدینه مبهوت مانده‌اند. آیا این فاطمه (س) است که این گونه می‌برندش؟ نه! اگر او بود، چه می‌گویم؟ اگر یک مسـلمان عـادی بود هم وضع این چـنین نبود. کوچه‌ها حق دارند که متعجب باشـند. تا همـین چـند مـاه قـبل صدای‌ پیـامبر (ص) را می‌شنـیدند که حقـوق مسـلمین بر یکدیگر را بر می‌شمرد.