هفتم محرم آب به روی سپاه امام حسین (ع) بسته شد و آرام آرام زمان به هر چه بیشتر نمایانگر شدن جلوه‌های ایثارگری در صحرای کربلا نزدیک می‌شد

عمر بن سعد نامه‌ای بدین مضمون از عبیدالله دریافت کرد که: با سپاهیان خود بین امام حسین (ع) و اصحابش و آب فرات فاصله بینداز، به طوری که حتی قطره‌ای آب به امام (ع) نرسد،‌‌ همان گونه که از دادن آب به عثمان بن عفان خودداری شد! عمر بن سعد پانصد سوار را در کنار شریعهٔ فرات مستقر کرد. 
یکی از آن‌ها فریاد زد:‌ ای حسین!... به خدا سوگند که قطره‌ای از این آب را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی! 

آیا امام حسین علیه السلام؛ حضرت عباس (ع) را تنها برای آوردن آب فرستاده بود و اجازه جنگیدن نداد؟ یا این‌که حضرت عباس (ع) در کربلا برای جنگ به غیر از آوردن آب نیز رفته بود؟

این‌که حضرت عباس (ع) تنها هنگام آب آوردن جنگید و یا نبردهای دیگری هم داشت در منابع شیعه و سنی نقل‌های متفاوتی وجود دارد که بر اساس برخی از آن‌ها حضرتشان در موارد دیگری نیز جنگیده‌اند.

جز حسین (ع) نماند مگر سه تن از اهل بیت او، روی به آن قوم آورد و آن‌ها را می‌راند و دور می‌ساخت و آن سه تن او را حمایت می‌کردند تا کشته شدند. 

در این نوشتار، وقایع مربوط به بسته شدن آب بر امام حسین (ع) و عاقبت عاملان آن به صورت مختصر مورد بررسی قرار می‌گیرند.