زیارت عاشورا جزء زیارات مشهور و مجرّب است که علمای بزرگ شیعه در قرون متمادی بر آن تاکید نموده‌اند. یکی از مهمترین بخش‌های زیارت عاشورا، لعن بر دشمنان اهل بیت (ع) است که موجب خرده‌گیری و طرح شبهه معاندان و منافقان گردیده است. آنان مدعی هستند متن زیارت عاشورا که مشتمل بر لعن‌های متعدد و بخصوص لعن خلفا می‌باشد با قرآن کریم و سیره پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) منافات دارد. در این پژوهش که از نوع تاریخی است در مرحله گردآوری، به روش کتابخآن‌های و در مرحله تبیین به شیوه توصیفی- تحلیلی، جایگاه «لعن» و «سبّ» در قرآن و سیره پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) مورد بررسی و مداقه قرار گرفته است.

در این مطلب به طور اجمالی به دسته بندی کسانی که در زیارت عاشورا مورد لعن و نفرین خداوند قرار گرفته اند می پردازیم. و در مطالب بعدی به افرادی که مورد لعنت قرار گرفته اند خواهیم پرداخت.

این مقاله، مرتبط با پرونده «دورماندگان از رحمت خداوند؛ پرونده بررسی لعن در مکتب شیعه» است.

لعن در لغت به معنای طرد و دور شدن است و در اصطلاح به معنای درخواست برای دوری از رحمت الهی است.

در این مقاله بنا داریم به جایگاه لعن در قرآن کریم و مصادیق آن بپردازیم و نشان دهیم چه گروه‌هایی در قرآن لعن شده‌اند.

این مقاله، مرتبط با پرونده «دورماندگان از رحمت خداوند؛ پرونده بررسی لعن در مکتب شیعه» است.

تبری و لعن، دو مقوله جدا در دین هستند که اهمیت زیادی در مکتب شیعه دارند، بطوریکه در بسیاری از متون دینی ما مانند زیارت عاشورا این دو مفهوم را بسیار مشاهده می‌کنیم. متاسفانه گاهی معنای این دو اصطلاح دینی در بین عوام اشتباه و غیر از معنای اصلی آن برداشت می‌شود. به عنوان مثال برخی از لعن کردن، مفهوم فحش دادن و ستیز کردن برداشت می‌کنند.
در این یادداشت به بررسی مفهوم لعن و تبری می‌پردازیم.

قرآن کریم، رسول خدا (ص) را رحمت للعالمین می‌نامد و او را اسوه‌ای برای مردم معرفی می‌کند. رسول خدا (ص)، علاوه بر رحمت و ابراز محبت به عالمیان، خط مشی خود را با دشمنان دین مشخص می‌کردند و بیزاری خود را از راه آنان ابراز می‌نمودند. چنان‌که در طول حیات خویش، افراد مختلفی را به جهت رفتارشان لعنت کردند.

این مقاله، مرتبط با پرونده «دورماندگان از رحمت خداوند؛ پرونده بررسی لعن در مکتب شیعه» است.

مروان از خشن‏ترین و عنودترین ‏دشمنان اهل بیت و امام حسین‏ (ع‏) بود. او نزد پیامبر و مردم ملعون، مطرود و تبعید شده بود. وی در زمان خلافت عثمان به مدینه باز گشت و در زمان خلافت معاویه حاکم مدینه شد فتنه های بسیار در کوفه وشام برپا کرد.

اثر زیارت امام حسین (ع) در روح انسان به تذکر منحصر نمی‏‌شود، بلکه در شورانگیزی و ایجاد روحیه انقلابی و دادخواهی نیز تأثیری شگرف دارد زیرا یادآور ستم‌ها و جنایاتی است که بر عترت طاهره نبوی و اهل‌بیت عصمت رفته است و لعن بر قاتلان و ظالمان و دنباله ‏روان آنان است و این نکته مخصوصاً در زیارت سیدالشهدا (ع) بیشتر دیده می‌‏شود.

ائمه معصومین (ع) برای حفظ شیعه و تفکرات شیعه، گاهی به تقیه مطالبی دیگری را بیان می‌کردند و گاهی به افراد مختلف جواب‌های متفاوت در پاسخ یک سؤال می‌دادند.

یزید ابن معاویه از جمله حکمرانان بنی امیه است که نه تنها مورد لعن شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام است بلکه بزرگان اهل سنت نیز او را مورد لعن و نفرین قرار داده اند. آنچه در پی می آید دیدگاه شماری از نامداران اهل سنت درباره ی این شخصیت سیاه تاریخ است...

رسول خدا (ص) بارها در طول زندگانی خویش، داستان شهادت امام حسین (ع) را برای اصحاب خود بازگو کردند و مردم را از مخالفت با آن امام بر حذر داشتند.
همچنین پیامبر خدا (ع) قاتلین نوه کوچک خود را لعن فرمودند و مردم را به تبعیت از آن امام همام توصیه می کردند.