این نوشته بر آن است که با مطالعه مفهوم «لعن» و نشان دادن نقش این مفهوم در مسیر هویت‌سازی جریان­های فکری و سیاسی تاریخ صدر اسلام، بازخوانی متفاوتی از «زیارت عاشورا» به مثابه رسانه­‌ای برای سامان بخشیدن به هویت امامیه، ارائه دهد.
این یادداشت، مرتبط با پرونده «دورماندگان از رحمت خداوند؛ پرونده بررسی لعن در مکتب شیعه» است.

هجده ذی الحجه سال‌روز عید غدیر، بزرگترین عید شیعیان است. در آخرین حج پیامبر٬ ایشان هنگام بازگشت همه را جمع کردند و در طی خطبه‌ای حضرت علی (ع) را به جانشینی خود منصوب کردند. ایشان حتی از مردم برای امام حسن و امام حسین (ع) بیعت گرفتند. نقطه عطف تاریخ اسلام چنین روزی است که ریشه همه اختلافات و انحرافات از آن نشات گرفته است.

همه‌چیز و هر‌چه بود از غدیر شروع شد.

حسین ‌(ع) مانند پیامبر ‌(ص) آخرین باری است که به دور کعبه می‌گردد

این علی (ع) که هم اکنون در بستر آرمیده است، همان فاتح باب خیبر است همان قهرمان حنین و احزاب و همان دلسوز پیامبر رحمت (ص) در جنگ احد! 

نگاهش را از آسمان بر نمی‌داشت.

او دیگر زمینی نبود.

او 25 سال بود که زمینی نبود.

ولی قبل از آن،

 آن نه سال رویایی...