بهترین قسمتش نه غذاهای گرم و لذیذ روستاییان بین راه است و نه طعم پرتقال های شیرین و به یاد ماندنی باغ هایشان!

شاید اگر آب های خنک و گوارای بیابان نشین ها هم نبود باز هیچ چیزی با آن قابل مقایسه نبود!

شاید اگر اهل عراق به زور تو را در خانه هایشان مهمان نمی کردند و پاهایت را که پیاده آمدن مجروحشان کرده بود، مداوا نمی کردند، باز هم از ته قلب عاشق اربعین می بودی!