رثای حسینی در عصر معاصر در قالب‌های کلاسیک، رمانتیک، مقتل منظوم، اشعار شعبی، ملحمه و نمایش‌نامه عرضه شده است؛ که در هر یک از موارد نمونه‌ای را همراه با مختصری از زندگی‌نامه شاعر بیان می‌داریم.
حضور اهل بیت (ع) در اولین اربعین شهادت امام حسین (ع) بر سر مزار آن حضرت در کربلا از مسائلى است که در قرون اخیر برخى محققان شیعه درباره آن تشکیک کرده‌اند. در مقابل، برخى دیگر از اندیشمندان، در صدد رد این تشکیک و اثبات اربعین اول شده‌اند. در بخش سوم این نوشتار به استنادات موافقان ورود اهل بیت (ع) به کربلا پرداخته می‌شود.
با توجه به آن چه درباره زمان ورود اهل بیت (ع) به دمشق و مدت اقامت آنان در شام نوشته شد، برخى از اندیشمندان نتوانسته‌اند ورود اهل بیت (ع) را به کربلا در اربعین اول بپذیرند و به دلایلى، آن را بعید یا حتى محال دانسته‌اند که در ذیل، دیدگاه آنان مطرح و مورد بررسی قرار گرفته است.
شاعر معاصر با مقایسه کربلا با حوادث جنوب لبنان و فلسطین، حادثه عاشورا را نماد ظلم‌ستیزی می‌داند و مخاطب را به مخالفت با حاکمان ظالم ترغیب می‌کند. در هیچ یک از اعصار گذشته الهام از عاشورا در بین شاعران و ادبیات به‌گونه‌ای که در عصر حاضر وجود دارد، دیده نشده است. شعرای سنی، مسیحی و حتی کمونیسم از مکتب عاشورا درس آزادگی را آموخته‌اند. در سال‌های اخیر اشعار شعبی که در دیوان‌های مختص اهل‌بیت (ع) و به‌خصوص در سوگ اباعبدالله (ع) جمع‌آوری شده است، در عراق و در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اشعار معمولا در پایان منبرهای حسینی استفاده می‌شوند.
حضور اهل بیت (ع) در اولین اربعین شهادت امام حسین (ع) بر سر مزار آن حضرت در کربلا از مسائلى است که در قرون اخیر برخى محققان شیعه درباره آن تشکیک کرده‌اند. در مقابل، برخى دیگر از اندیشمندان، در صدد رد این تشکیک و اثبات اربعین اول شده‌اند. این نوشتار ابتدا به دلایل منکران اربعین اول پرداخته و در ادامه به پاسخ‌گویى آن‌ها مى‌پردازد، سپس با استفاده از قراین و شواهد دیگر، دیدگاه موافقان اربعین اول را تأیید می‌کند.
ثابت‌بن‌دینار ثُمالی، مشهور به ابوحمزه ثمالی، راوی، محدث و مفسر امامی قرن دوم و از اصحاب امام سجاد (ع)، امام باقر (ع) و امام صادق (ع) بود. ابوحمزه دعایی از امام زین العابدین (ع) نقل کرده است که در سحرهای ماه رمضان خوانده می‌شود و به دعای ابوحمزه ثمالی مشهور است.
در این مقاله مهم‌ترین جلوه‌های عاشورایی ظهور یافته در ادبیات عصر انقلاب تصویر می‌شود: مدح و منقبت، شجاعت و ظلم‌ستیزی، صبر و شکیبایی، وفاداری، جاودانگی حماسه عاشورا و ... همراه با شاهد مثال‌هایی از شعر گرمارودی، امین‌پور، حسینی، قزوه، صفارزاده و ...، در پایان نیز برخی از مشخصه‌های بارز ادبیات عاشورایی عصر انقلاب در قسمت نتیجه‌گیری آمده است.
صحیفه سجادیه کتابی حاوی 54 مناجات و دعا از امام سجاد (ع)، امام چهارم شیعیان است. صحیفه سجادیه پس از قرآن و نهج البلاغه نزد شیعیان جایگاه مهمی دارد و به نام‌های «زبور آل محمد» و «انجیل اهل بیت» مشهور است. در نوشتار حاضر، کتاب‌شناسی این اثر گران‌قدر انجام شده است.
حضرت آیت الله وحید خراسانی مطالب بسیار عمیقی درباره سیدالشهدا (ع) و راه ایشان بیان داشته‌اند.
ابناعثم قسمت متنابهی از کتاب الفتوح را به گزارش حادثه کربلا اختصاص داده است. قطع نظر از صحت و سقم روایت‌های او دراین باب، وسعت و تفصیل گزارش‌های ابناعثم در خصوص واقعه کربلا، با توجه به تعلق او به قرن‌های سه و چهار هجری، قابل ملاحظه است.
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
