برقراری نظام ولایت عهدی از پدیده های شوم دوران معاویه است و او که مدتها در اندیشه این نظام ناروا بود با زیرکی تصمیم خود را در سخنرانی های پراکنده با سایرین در میان گذاشت و در نهایت موفق شد تا زمامداری موروثی را با اهداف دین ستیزانه در هم آمیزد و مسند خلافت را در خاندان بنی امیه موروثی سازد.

در دهم تا چهاردهم ماه مبارک رمضان سیل نامه های کوفیان به سمت امام حسین (ع) سرازیر شد. کوفیان در صدد دعوت ایشان به کوفه بودند. متن نامه هایی که بزرگان کوفه و به دنبال آن مردم عادی به سمت امام حسین روانه کردند همگی داری یک مضمون هستند که امام را به کوفه دعوت می‌کنند. 

زمانیکه مروان از طرف یزید پیش امام حسین (ع) آمد، خود را خیرخواه امام معرفی کرد و از امام خواست با یزید بیعت کنند. ولی امام حسین (ع) فرمودند فاتحه آن اسلامی که امت گرفتار زمام‌دارى مثل یزید شود را باید خواند.

ای پسر معاویه و هند و صخر، حکومت در دست آبا و اجداد من بوده است پیش از آنکه تو متولّد شوی. جد من علی (ع ) که خداوند از او خشنود باد، در بدر و اُحد و احزاب، پرچم پیامبر خدا در دستش بود و در دست پدر تو و اجدادت پرچم کافران. وای بر تو ای یزید! اگر می‌دانستی که چه کرده‌ای و درباره پدر و خاندان و برادر و عموهای من چه جنایت‌هایی را مرتکب شده‌ای

زهیر مجدداً شروع به نصیحت آنان کرد و  گفت : یاری‌کردن او سزاوارتر از یاری‌کردن پسر سمیه است، اگر او را یارى نمی‌کنید لااقل با او نجنگید، بین او و یزید را آزاد بگذارید، مطمئن باشید یزید بدون کشتن حسین هم از شما راضى خواهد شد...