مشهور است که ولادت آن حضرت در مدینه در سوم ماه شعبان بوده است. ابن شهرآشوب رحمه‌الله ذکر کرده که ولادت آن حضرت ده ماه و بیست روز بعد از ولادت برادرش امام حسن (ع) بوده و آن روز سه‌شنبه یا پنجشنبه پنجم ماه شعبان سال چهارم از هجرت بوده است و روایت‌شده که مابین آن حضرت و برادرش فاصله نبوده، مگر به‌قدر مدت حمل و مدت حمل، شش ماه بوده است.
در تاریخ گفته شده است رسول خدا (ص) بود که نام حسین (خوب‌ونیکو) را بر ایشان نهاد. در ادامه به بررسی دلیل انتخاب این نام برای امام حسین (ع) می پردازیم.
فاطمه زهرا(ع) نوزاد فروزان را در قنداق نزد سرور آفرینش پیغمبر اکرم (ص) آورد و حضرت در گوش راست نورسیده قدسى اذان و در گوش چپش اقامه خواندند و جبرییل (ع) فرود آمد و فرمود ...
صبح گاه سوم شعبان سال چهارم هجرت، دومین فرزند برومند علی و فاطمه (ع) در خانه ی وحی و ولایت، دیده به جهان گشود و خانه ی زهرای اطهر (ع) به نور جمال این نوگل باغ نبوت و ولایت و چراغ فرزندان آسمان رسالت و امامت، معطر و روشن شد.
حدیث لوح حضرت فاطمه زهرا (س)، از احادیث بسیار معتبری است که در روز ولادت امام حسین (ع) به عنوان مژدگانی از جانب رسول خدا به حضرت زهرا (س) هدیه شده است. متن این حدیث ازین جهت بسیار مهم است که در آن نام دوازده امام که پس از پیامبر به ترتیب جانشین او هستند آمده است.
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
