شیعیان! رخت عزا بر تن کنید
کربلا در کربلا، شیون کنید
آفتاب غیرتِ حق، منجلی است
موسم سوگِ حسین بن علی است
آسمان‌ها، سوگ‌وار کیستند؟
خیمه‌ها، چشم‌انتظار کیستند؟
باغبانِ غنچه‌های یاس کو؟
بچّه‌ها! آخر عمو عبّاس کو؟
ای دل! امشب نوحه‌ای دیگر بخوان
روضۀ رزم علی‌اکبر بخوان
عشق، اینجا نوجوانی می‌کند
مرگ، کار زندگانی می‌کند
من نمی‌دانم که در روز نبرد
داغ اکبر با دل لیلا چه کرد
یاد کن از آفتاب نیم‌روز
یک دو رکعت در غم اکبر بسوز
آنَک سر امیر، به «دار الاماره» بود
طشت طلا، محلّ طواف ستاره بود
در گوشه‌ای ز مجلس ظلمانی یزید
بهت غریب دختر بی‌گوشواره بود
زآن مرثیۀ بزرگ محکم
در روی تو شد علی، مجسّم
گفتی که نکوترین مردم
از بعد ظهور نور خاتم،
خونمرثیه‌ات که بر لب آمد
گفتند دوباره زینب آمد
آتش به تبار کوفه افتاد
خورشید شکفته در شب آمد
ای خواهر آفتاب زینب!
ای آمده همرکاب زینب!
خوش! مرثیۀ تو کوفه را سوخت
در تسلیت جناب زینب
ای شاخۀ نخلِ نورِ معصوم!
ای آیت پاک! «امّ‌کلثوم»!
مثل پدر خودت، غریبی
چون مادر خود، شهید مظلوم
ای نخل وفا! گل تولّا!
«امّ‌کلثوم»! دخت مولا!
چون غنچه ز بس حیا که داری
گشته است وجود تو، معمّا
جان حر اینجا میان برزخ است
در دوراهیّ بهشت و دوزخ است
گر چه دل، هر دم بیاید، دیر نیست
کربلا را فرصت تأخیر نیست
تا که را خود عاقبت گردد به خیر؟
در مقامِ عشق، چون حرّ و زهیر
شور حق هر جا که ظاهر می‌شود
یک حبیب بن مظاهر می‌شود
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
