آهم برای آینه داری که گم شده است

یاری که گم شده است، دیاری که گم شده است

تقویم‌ها خزان به خزان زرد می‌شوند

در جستجوی بوی بهاری که گم شده است

فردا که بر فراز نِی افتد گذارمان

حیرت‏فزای طور شود، جلوه‏زارمان

فردا که کهکشان تجلّی ا‌ست، نیزه‏‌ها

گَردش کند زمین و زمان بر مدارمان

و چشم ابری من بر کویر خواهد ماند

همیشه جملۀ نعم‌الامیر خواهد ماند

چقدر فرصت پرواز، آسمان خالی

و پشت میله کبوتر اسیر خواهد ماند

خواب دیده‌ام پرندگان پلید می‌شوند

وقتی از ظهور عشق، ناامید می‌شوند

برگ برگ سیب‌هایمان کبود می‌شوند

سروها پر از شکوفۀ شهید می‌شوند

در افق سر می‌زنی، خورشید را داری به دست

از فراسوی زمان، از آسمان دور دست

در افق سر می‌زنی بر هودج رنگین‌کمان

برقی از خشم خدا بر ذوالفقارت می‌نشست