در رفتن با شتاب چون تیر شدی

برگشتی و قد کمان چو شمشیر شدی

تا قتلگه عمه مگر عمری راه است؟

در رفتن و آمدن چرا پیر شدی؟ 

این داغ بزرگی است، جگر می‌فهمد

سنگین‌تر از آن نیست، کمر می‌فهمد

افتاد علی اکبر و... بابایش...وای

باید که پدر شوی، پدر می‌فهمد

از پیمبر یا خدا دربارۀ حیدر بپرس

یعنی از گوهرشناسان قیمت گوهر بپرس

معنی مرد خدا را نیمه شب از نخل‌ها

معنی شیر خدا را روز از لشکر بپرس

در بند کسی باش که در بند حسین است

گلواژۀ لب‌هاش شکرخند حسین است

آنکس که گلت را به یکی «فاطمه» گفتن

آدم بنموده است هنرمند، حسین است

گل باغ دل لیلا، علی اکبر، علی اکبر

ای به دستت دل بابا، علی اکبر، علی اکبر

زینب آیینه و قرآن به روی دست گرفته

شده از عشق تو شیدا، علی اکبر، علی اکبر

به گوش تیر گفتا تیغ، بی سر کردنش با من

اگر چشمی‌به سوگش خشک شد، تَر کردنش با من

تو کارت را بکن با شعبه‌ها من هم حواسم هست

حسین اکبر اگر آورد، اصغر کردنش با من

بگذرید از گنهم، من خجل اربابم

هر چه باشد نمی‌از خاک و گل اربابم

بین ما گرچه زمین تا به سما فاصله است

نیستم دور، که من متصل اربابم

نوجوان شاه دین از رزمگاه

العطش گویان رسیدی نزد شاه

پر شد از ساقی لبالب جام او

غرقه خون جمله اندام او

جان شیرین لحظه‌ای کم کن شتاب

تا که مخبر گردی از گفتار باب

تیغ کج باشد خم ابروی تو

هم کمند دشمنان گیسوی تو

در جواب نور چشم خویشتن

گفت آن سر خدای ذوالمنن

ماه من اینقدر طنازی مکن

جان من با جان خود بازی مکن