تا آخر خط به خاطر مکتب رفت
جانش اگر آمد از جفا بر لب، رفت
در مهر و وفا بر «امّ کلثوم» نگر
دنبال حسین، همره زینب رفت
شأن تو و درک ما، همان سنگ و سبوست
نشناخته‌ایمت آن چنانی که نکوست
در نای تو، نطق مرتضی جاری بود
«از کوزه همان برون تراود که در اوست»
تا بوسۀ خنجری به حلقوم نشست
بر نیزه، سر امام مظلوم نشست
تنها نه فقط میان رگ‌های حسین
آن نیزه به قلب «امّ کلثوم» نشست
انیس زینب غم‌دیده بوده است
گره از عقدۀ دل می‌گشوده است
سکینه پیش او تعلیم دیده
اگر شعر بلاغت می‌سروده است
این دفتر عشق، نامه‌ای منظوم است
از خواهر خورشیدترین مظلوم است
مرثیّۀ کربلاست در هر بیتش
این داغ بزرگ از دل «کلثوم» است
غم بر دل هر پیر و جوان است، امشب
ماتم‌زده بغض آسمان است، امشب
در سوگ غریبانۀ «امّ کلثوم»
محزون، دل صاحب الزّمان است، امشب
به حق بر فاطمه بوده است، نائب
که یک لحظه نشد در صحنه، غائب
در این عالم که غیر از «امّ کلثوم»؟
برادر را که شد اخت المصائب
ای تجلّای نور تو از عرش!
ماه معصوم خانوادۀ نور!
در شکوه تو، زینب کبری است
«امّ کلثوم» خانوادۀ نور!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
