دو چشمت چشمه آب حیات است

دو دستت سفره‌دار کائنات است

اگرچه آسمان این‌قدر بالاست

ولی باید بگویم خاک پات است

ظرف خالی، دوباره پر شده است

آسمان از ستاره پر شده است

هر دو چشم ستاره بارانم

از شعف، از نظاره پر شده است

صد گره بر هر گره در کار اگر داری کم است

یا که صدها حاجت دشوار اگر داری کم است

یا که قد آسمان آوار اگر داری کم است

یا که در قلبت غمی بسیار اگر داری کم است

اگر در خاک آذربایجان، جانان اباالفضل است

دلیل جان به اسم شهر زنجان، جان ابالفضل است

ستون خیمۀ کرب و بلا در باد و در طوفان

نمی‌افتد یقین تا تکیه‌گاه آن اباالفضل است

نه اینکه سر بزند ماهتاب از دستش

على ست،  سرزده یک آفتاب از دستش

براى ثبت نگین عقیق عباسى

على ست ساخته امشب رکاب از دستش

دوتا بازو به دنیا آمده، نامش اباالفضل است

دوتا ابرو که وقت رزم، پیغامش اباالفضل است

به وقت رزم قاسم از رجزهای علی اکبر

اگر وامی گرفته، ضامن وامش اباالفضل است

دیده‌ایم ابروش را اما نگاهش را ندیدیم

مهربانی‌های در چشم سیاهش را ندیدیم

عمری از چشمان زیبایش نوشتیم و به مقتل

بارها لفظ «عَلی عَینی» به شاهش را ندیدیم

‌ای گل زیبای علی السّلام 

سرو دل‌آرای علی السّلام

اسوۀ تسلیم و رضا السّلام 

معنی ایثار و وفا السّلام

مردم که به عشق، جان فشانند تو را

 بر مردمک دیده نشانند تو را

خورشید تمام کربلاها! عبّاس!

 در پیش حسین، ماه خوانند تو را

چون صبح‌دم سوّم شعبان گردید

 خورشید رخ حسین، تابان گردید

در نیمه‌شب چهارم شعبان هم

 ماه رخ عبّاس نمایان گردید