زیر ایوان طلایت بخت با من یار شد

شور و حالم قیل و قال کوچه و بازار شد

هرکسی عمّان نخواهد شد مگر در خانه‌ات

در حرم بودم، دلم گنجینۀ اسرار شد

روی در میدان این دفتر کنم

                        شرح میدان رفتن شه، سر کنم

بازگویم، آن شه دنیا و دین

                        سرور و سر‌حلقۀ اهل یقین

خواهرش بر سینه و بر سر زنان

                        رفت تا گیرد برادر را عنان

سیل اشکش بست بر شه، راه را

                        دود آهش کرد حیران، شاه را

بازم اندر هر قدم، در ذکر شاه                                 

از تعلق گردی آید سد راه

پیش مطلب، سد بابی می‌شود                                      

چهر مقصد را، حجابی می‌شود

آن شنیدستم یکی ز اصحاب حال                              

کرده روزی از در رحمت سؤال

کاندرین عهد از رفیقان طریق                                 

رهروان نعمت اللهی فریق

باز از میخانه، دل بویی شنید                                   

گوشش از مستان، هیاهویی شنید

دوستان را رفت، ذکر از دوستان                              

پیل را یاد آمد از هندوستان

باز لیلی زد به گیسو شانه را                                    

سلسله جنبان شد این دیوانه را

سنگ بردارید ای فرزانگان                                      

ای هجوم آرنده بر دیوانگان

سری اندر گوش هر یک، باز گفت                             

باز گفت این راز را باید نهفت

با مخالف، پرده دیگرگون زنید                                

با منافق، نعل را وارون زنید

باز وقت آمد که مستی سر کنم                               

وز هیاهو گوش گردون، کر کنم

از در مجلس درآیم، سر گران                                  

بر زمین، افتان و بربالا، پران

باز هستی، طاقتم را طاق کرد                                  

دفتر صبر مرا اوراق کرد

یادم آمد خلوتی خالی زغیر                                   

پیری اندر صدر آن، یادش به‌خیر